Aktywnosc fizyczna jako niezbedny warunek zycia wspolczesnego czlowieka....referat

Człowiek to przede wszystkim istota biologiczna. By żyć, musi wypełniać podstawowe prawo natury jakim jest ruch. Gdzie kończy się ruch, zaczyna się śmierć. Postęp cywilizacji, nauki, kultury i techniki ułatwia człowiekowi życie np. może całkowicie uwolnić człowieka od pracy fizycznej. Jednak natury nie da się oszukać. Ruchu i wysiłku fizycznego, które są warunkiem zdrowie, życia i rozwoju nie da się zastąpić niczym. Człowiek musi więc sam, rozumiejąc potrzeby swego organizmu, zatroszczyć się o to, by ruch i ćwiczenia fizyczne były stałym jego elementem. Prawie każdy człowiek zapytany o to, co w życiu najważniejsze, odpowie bez wahania, że zdrowie. W zdrowiu upatrujemy podstaw szczęścia, chcielibyśmy je zachować jak najdłużej. Można z pewnością mówić o zdrowiu, że jest jednym z ważnych warunków kształtowania właściwych stosunków między ludźmi: w rodzinie, w miejscu pracy, itd. Człowiek zdrowy,  nie cierpiący na różne dolegliwości, częściej się uśmiecha, chętnie uzewnętrznia swą radość, jest dla innych życzliwy, może też dzięki swej sprawności skuteczniej im pomóc. Człowiek zdrowy i szczęśliwy może skutecznie przyczyniać się do zdrowia i szczęścia innych. Obecnie specjaliści alarmują, iż człowiek współczesny wskutek różnych procesów cywilizacyjnych coraz bardziej degeneruje się fizycznie, jest słabszy, częściej choruje, stan jego zdrowia i sprawności fizycznej jest coraz bardziej niezadowalający. Każdy człowiek przychodzący na świat ma szanse na 120 lat życia. Dlaczego jednak większość ludzi umiera długo przed ukończeniem 120 lat i wykorzystuje przeciętnie nie więcej jak 50 - 70 % tych szans? Składa się na to kilka przyczyn. Tylko część z nich jest od człowieka niezależna. Najbardziej optymistyczne jest twierdzenie nauki, że około 50 szans niemal wyłącznie zależy od samego człowieka. Teoretycy i praktycy są zgodni, że nasze możliwości długiego i zdrowego życia są ograniczone przez cztery czynniki:   1. Hipokinezja - brak dostatecznej aktywności ruchowej. 2. Niewłaściwe odżywianie się. 3. Uzależnienia. 4. Stres.   Kluczowe znaczenie w profilaktyce zdrowia ma ruch: systematyczne ćwiczenia fizyczne, sport i turystyka. Dobroczynne skutki uprawiania  ruchu mają bowiem bardzo ścisły wpływ na ograniczenia i eliminowanie wpływu pozostałych czynników zagrożenia. Człowiek współczesny, aby skutecznie oprzeć się niszczącej sile ujemnych zjawisk towarzyszących rozwojowi cywilizacji, powinien być aktywny ruchowo. Musi to być ruch systematyczny i dość intensywny. Wiele korzystnych zmian, jakie zachodzą w wyniku systematycznego treningu jest widoczne gołym okiem. Są to zazwyczaj: prosta, szczupła sylwetka mimo lepszego umięśnienia, energiczny, sprężysty chód, brak objawów zmęczenia przy pracy fizycznej, na ogół lepsze samopoczucie w dniach, w których inni czują się gorzej. W wyniku treningu uzyskuje się  wyraźną poprawę w podstawowych cechach motorycznych, takich jak: siła, szybkość, wytrzymałość. Obszerniejsze, wykrywalne złożonymi badaniami, korzystne zmiany zachodzą w organizmie w wewnętrznych narządach i tkankach. Trening wpływa korzystnie na wzrastanie kości u dzieci i młodzieży, przeciwdziała tworzeniu się odkształceń w strukturze kośćca, zapobiega i koryguje wady postawy oraz przeciwdziała osteoporozie w wieku późniejszym pod warunkiem jednak, że trening dostosowany jest pod względem intensywności i ukierunkowania do specyfiki wieku. Wskutek treningu i poprawy struktury umięśnienia organizm lepiej przystosowuje się do różnych obciążeń i wysiłku, ekonomiczniej wydatkuje energię. Następują też zmiany w układach wewnętrznych. Poddawany systematycznym ćwiczeniom organizm doskonali funkcjonowanie wątroby, gruczołów dokrewnych, gospodarkę hormonalną i enzymową. Poprawia się system obronny, wzrasta odporność na zachorowania. Profilaktycznie stosowany ruch może mieć znaczenie w zapobieganiu niewydolności krążenia, chorobie wieńcowej, nadciśnieniu, żylakom i wielu innych chorób. Najskuteczniejszą formą ruch, wyposażającą organizm w zdolności adaptacyjne jest bieg na świeżym powietrzu. Szczególne walory zdrowotne i hartujące  ma biegania zimą na nartach. Zalecane są także wszelkie inne formy ruchu: pływanie, jazda na rowerze, jazda na łyżwach i na nartach, gry: w piłkę, ringo, tenisa, itp. Bardzo wartościowe jest bieganie boso, które ma wielki wpływ na wzmocnienie mięśni i wiązadeł oraz wysklepienie stóp. Już małe dzieci, kiedy zaczynają chodzić, warto zachęcić do chodzenia boso: po dywanie, po piasku lub po trawie. Chodzenie boso ma pozytywny wpływ na prawidłowe wysklepienie się stopy, zapobiega płaskostopiu - jedną z najczęstszych wad postawy. Dobrze też wpływa na hartowanie. Ruch ma szczególne znaczenie przy zapobieganiu chorobom serca. Może się wydać dziwne, że troska o zdrowie serca nie polega wcale na jego przesadnym oszczędzani. Serce to taki szczególny mechanizm, który dla swej sprawności wymaga odpowiednich obciążeń i okresowego zwiększania intensywności jego pracy. Serce człowieka prowadzącego mało ruchliwy tryb życia, unikającego wysiłku, jeżdżącego windą na pierwsze piętro, przesiadującego przed telewizorem jest wątłe, bije tak szybko, że w krótkich przerwach między uderzeniami nie wypoczywa należycie, jest ciągle zmęczone, mimo, że jego właściciel nie wykonuje żadnej ciężkiej pracy. Takie serce niedostatecznie obsługuje organizm, w wyniku czego występuje stałe jego niedotlenienie, szczególnie groźne dla mózgu i dla samego serca. Serce takie jest szczególnie podatne na różne schorzenia. Jedyną metodą wzmocnienia serca jest ruch i okresowe zmuszanie serca do intensywniejszej pracy. Zgodnie z najnowszą wiedzą na temat fizjologicznego wpływu ćwiczeń na organizm muszą one, aby przyniosły oczekiwany efekt spełniać następujące warunki:     1. Muszą odbywać się dostatecznie często: co najmniej raz w tygodniu, jeszcze lepiej 3 - 4 razy, a najlepiej codziennie. 2. Muszą być dość intensywne. Jeżeli chcemy ćwiczeniami wzmocnić serce i układ krążenia, i pobudzić organizm do wzmożonej pracy prowadzącej do adaptacji na wyższym poziomie, trzeba zdobyć się na wysiłek znacznie większy niż ten, którego wymagają codzienne czynności. 3. Muszą trwać dostatecznie długo, aby trening, jakiemu poddajemy organizm i jego poszczególne układy miał czas wywrzeć odpowiedni wpływ. Oczywiście zakres, w jakim stosuje się te trzy wskazania zależny jest od indywidualnych potrzeb i możliwości człowieka, a więc od jego wieku, płci, stanu zdrowia, wykonywanej pracy. Warto stosować zasadę 3 * 30 * 130 czyli trenujemy trzy razy w tygodniu, z tym, że co najmniej 30 minut każdego treningu powinno odbywać się przy intensywności tętna około 130. Taka dawka ruchu, jeśli połączona jest z właściwym odżywianiem się, nie stosowaniem używek, może stanowić skuteczną ochronę przed różnymi chorobami, a szczególnie chorobami układu krążenia z niemal gwarantowanym uniknięciem zawału serca, a także może przyczynić się do zasadniczego przedłużenia życia ludzkiego. W przypadku dzieci i młodzieży model ten powinien być znacznie wzbogacony, uwzględniający zarówno większą potrzebę ruchu rozwijającego się organizmu, jak też niezbędną różnorodność i wszechstronność ruchu. Każde dziecko i młody człowiek powinno uprawiać ruch codziennie w wymiarze 2 do 3 godzin, w tym część ćwiczeń powinna być na tyle intensywna, by tętno w 2 - 3 ciągłych 5 - 15 minutowych okresach wzrastało do 130 -140. Oczywiście jeżeli dziecko pracuje fizycznie, dużo chodzi - ma na przykład długą drogę do szkoły, ta porcja ruchu może być mniejsza. Niektóre dzieci posiadające szczególne predyspozycje, z natury ruchliwe same wyszukują okazje i organizują samodzielnie gry i zabawy. Niestety, znaczna większość dzieci poprzestaje jedynie na lekcjach obowiązkowych wychowania fizycznego.