Jesienią, nie daleko pola biwakowego był las. Duży, kolorowy las. Na najwyższym drzewie, na samym czubku rosnął młody liśc. Lecz to nie był zwykły czerwony, żółty, pomarańczowy lub brązowy liśc. Był on we wszystkich tych kolorach. Pewnego dnia rano poczuł, że nie trzyma się już tak mocno gałęzi, tak jek kiedyś. Wiedział, że za niedługo spadnie. I to się stało w południe, ok. 12:00. Zleciał na ziemię. Nie wiedział co z nim będzie, zaczął rozpaczac i rozmyśliwac o tych wszystkich przywilejach jakie miał on, rosnący kiedyś na czubku drzewa. Jak miał wido na cały las, jak się świecił w blasku księżyca, a tu za chwilę ktoś go podepcze. Zobaczył jak się zbliżają dzieci z obozowiska. Pomyślał, że to jego koniec. Miał szczęście, żadne dziecko go nie podeptało. Na końcu biegnie dziewczynka, Krysia. Zauważyła ten piękny listek i go podniosła. Po powrocie wkleiła jego do swego zielnika. Od tego czasu liśc nie musi się martwic, co z nim będzie. Wie, że na zawsze zostanie przy Krysi. Wiem, że się rozpisałam, ale co tam.
