Przedstawić w ciekawy sposób styl gotycki tak na 1strone a4 :)  

Gotyk - nazwa ta pochodzi od barbarzyńskiego, germańskiego plemienia Gotów, które zniszczyło miasto Rzym w V wieku. Nazwę tę, jako pogardliwą wprowadzili do obiegu włoscy architekci renesansu w XVI w. W architekturze sakralnej gotyk kontynuuje osiągnięcia romanizmu, jednak z wyraźnym ich udoskonaleniem. Powszechnie stosowany wcześniej kamień ciosany, teraz używa się na łęki, ościeża, żebra i filary (kolumny), natomiast podstawowy wątek ściany wykonuje się z cegły dużej (grubość ok. 10 cm, często z odciskami palców) - generalnie nietynkowanej. Ściany elewacyjne murowano w taki sposób, by ułożyć ornament ze spieku ciemnego koloru np. układ główek. Budownictwo kościelne było wyrazem gorliwości religijnej oraz rywalizacji ambicjonalnej między miastami. Dominowały formy strzeliste, smukłe - dzięki: * wyodrębnieniu elementów nośnych, tworzących szkielet budynku, * udoskonaleniu konstrukcji sklepień (wyniesienie ich ponad półkole, np. w formie ostrokołu), * uzyskaniu stateczności bardzo wysokich naw. Rozwój myśli konstrukcyjnej przyniósł w efekcie odciążenie pól sklepiennych między żebrami ścian oraz między przyporami, co z kolei pozwoliło na zmniejszenie grubości murów oraz powiększenie otworów okiennych. Ostatnie z wymienionych osiągnięć sprawiało, że nawy kościołów gotyckich stały się mniej mroczne od ich odpowiedników romańskich. Na bazie sklepienia krzyżowo-żebrowego rozwinęło się wiele odmian stropu o lżejszych formach i drobniejszych podziałach, jak np. gwiaździste, palmowe, wachlarzowe, trójdzielne, kryształowe czy sieciowe. Elementami zdobniczymi w architekturze gotyku były sterczyny (zwane także pinaklami) z kwiatonem na szczycie i czołgankami (inaczej zwanymi żabkami) na krawędziach. Wysokie okna przyozdabiano maswerkami (kamiennymi lub ceglanymi elementami geometrycznymi w postaci laskowań, kół lub lich odcinków, trójliści itp., później także - cebulastych krzywizn czy motywu płomienia). Okienne rozety gotycki są większe od romańskich, z bogatszą ornamentyką. Witraże osiągają szczyty rozwoju. Wzbogacane subtelniejszym profilowaniem i rzeźbą figuralną portale przysłaniano od góry wimpergą, zwieńczoną kwiatonem.