Święty Jerzy urodził się między 256 a 285 rokiem w Kapadocji. Był prawosławnym męczennikiem oraz jednym z Czternastu świętych wspomożycieli. Możemy go traktować jako postać historyczną. Legenda o święty Jerzym opowiada o jego starciu ze smokiem. Zmarł 23 kwietnia 303 roku w Liddi.Jest patronem Gruzji, Anglii, Bułgarii, Litwy oraz diecezji pińskiej.
Przypuszczalnie urodził się w Kapadocji z pobożnych rodziców i dorastał w atmosferze chrześcijańskiej rodziny. Był najprawdopodobniej żołnierzem, może wyższym oficerem armii rzymskiej. Za zdarcie antychrześcijańskiego edyktu Dioklecjana z murów miasta Nikomedii był okrutnie torturowany i zamęczony w palestyńskiej Liddzie z początkiem IV wieku (284 - 305). Kościół grecki nazywał św. Jerzego "wielkim męczennikiem", a jego dzień jest jednym z największych świąt. O jego wstawiennictwo proszono zwłaszcza przed bitwą. Za panowania pierwszych królów normandzkich wybrano go patronem Anglii, a król Edward III nazwał jego imieniem order rycerski nadawany tym, którzy wykazali się szczególnym męstwem w boju. Pierwszy kościół pod jego wezwaniem wzniósł Konstantyn Wielki. Kult św. Jerzego szeroko rozpowszechnił się od IV wieku, zrazu na Wschodzie, gdzie był czczony jako jeden z największych męczenników, a od IX wieku - na Zachodzie jako święty wspomożyciel. Okres walk w obronie Grobu Chrystusa stał się czasem niebywałego rozpowszechnienia kultu, będącego jednym ze znamion rozkwitu kultury rycerskiej. Pod Liddą krzyżowcy odbudowali w 1191 kościół św. Jerzego, zburzony wcześniej przez muzułmanów. Patron skautingu i harcerstwa. W większości środowisk harcerskich 23 kwietnia jest obchodzony jako Dzień św. Jerzego - patrona harcerstwa (ale i zarazem skautingu)