muzyka w starozytnej grecji: Muzyka nie była związana tylko z obrzędami religijnymi, ale też z poezją i dramatem. Stanowiła część filozofii. Dominowała muzyka wokalna. Wykorzystywano instrumenty: strunowe szarpane: kitara, lira, harfa, magedis (20-strunowa harfa) , monochord, psałterium (pierwowzór cymbałów) dęte blaszane: trąba, róg, buccina (wprowadzała popłoch wśród zwierząt przeciwnika) dęte drewniane: aulos, fletnia Pana, flet perkusyjne o nieokreślonej wysokości dźwięku Grecki inżynier Ktesibios skonstruował w III w. p.n.e., w Aleksandrii organy wodno-hydrauliczne (przez wlewanie wody do naczynia uzyskiwano powietrze kierowane do piszczałek). muzyka w starozytnym rzymie: Podobnie jak w Grecji muzyka towarzyszyła poezji i formom dramatycznym: mimy, atellany. Klimat sprzyjał temu, aby grać i śpiewać na otwartej przestrzeni. Przed podbojem greckim najpopularniejszymi instrumentami były instrumenty dęte. Często używano trąb, które początkowo nie były zwijane. Po podboju Grecji w Rzymie upowszechniły się instrumenty takie jak lira czy aulos. Muzyka podkreślała sławę i bogactwo, czemu służyło wykorzystanie dużych zespołów wokalnych i instrumentalnych. Wtedy też wykrystalizował się podział na twórców i słuchaczy. Wcześniej współtworzono muzykę. W Rzymie tragedia nie zyskała popularności. Za to dużym powodzeniem cieszyła się komedia, będąca zlepkiem dialogów i popularnych piosenek. Duże znaczenie miała muzyka wojenna. Rozwinęło się muzykowanie uliczne. Używano instrumentów: dętych blaszanych: buccina organów wodno-hydraulicznych
