Katedra na Wawelu jest budowlą mającą największe znaczenie w Polsce . Jest katedrą koronacyjną królów Polski, miejscem ich wiecznego spoczynku. Pochowani tu też są wielcy wodzowie oraz twórcy polskiej kultury (np. Adam Mickiewicz i Juliusz Słowacki). Najwcześniejsza, pierwsza katedra tzw. Chrobrowska , była poświęcona św. Wacławowi. Została ufundowana przez Kazimierza Odnowiciela. Pozostałości kościoła św. Gereona odkryte na początku XX w. przez prof. Adolfa Szyszko-Bohusza, aż do badań prowadzonych w latach 80., uważane były za relikty właśnie pierwszej katedry. Drugą katedrę zaczęto budować za Bolesława II Śmiałego, budowę kontynuował Władysław Herman (od niego jest nazywana "hermanowską"), a dokończył Bolesław III Krzywousty. Zachowało się z niej nieco więcej niż z pierwszej, m.in. krypta św. Leonarda i dolna część wieży Srebrnych Dzwonów. W 1089 prawdopodobnie sprowadzono ze Skałki szczątki biskupa Stanisława ze Szczepanowa. Od tego czasu z katedrą związany jest kult tego świętego. W 1320 jeszcze w katedrze romańskiej Władysław Łokietek koronował się na króla Polski. Biskup krakowski Nanker wkrótce potem rozpoczął budowę nowej katedry. Katedrę otaczają trzy wieże. Od strony północnej Wieża Zygmuntowska, na której wisi słynny dzwon "Zygmunt". Wyższa jest od niej Wieża Zegarowa, zwieńczona wykwintnym barokowym hełmem, natomiast od strony południowej znajduje się trzecia – zwana Wieżą Srebrnych Dzwonów lub Wikaryjską .
