Po zajściach z 19 lipca rozruchy ogarnęły całą Pragę. Śmierć króla czeskiego Wacława Luksemburskiego (16 sierpnia 1419) zaogniła i tak trudną sytuację w stolicy. Dzień po śmierci króla spalono wiele praskich kościołów i klasztorów, a na czele husytów stanęli Jan Žižka oraz Mikulaš z Husi.Jesienią 1419 walki pomiędzy husytami a katolikami rozlały się po całym kraju. Głównymi ośrodkami husytyzmu poza Pragą stały się Pilzno na zachodzie kraju, Louny i Žatec, a na południu Klatovy i Pisek. Na pomoc w całkowitym opanowaniu lub dla ewentualnej obrony stolicy ciągnęli z najodleglejszych krańców państwa czeskiego chłopi wzywani do walki przez kaznodziejów. Do większych starć między siłami husyckimi, składającymi się głównie z ciągnących na Pragę chłopów, a katolikami pod wodzą Piotra ze Štemberka doszło na początku listopada pod Nowym Kninem oraz pod Živohoštem
Wojny husyckie – wojny religijne toczone pomiędzy husytami a Luksemburgami w Czechach w latach 1419-1436. Były one prowadzone przez czeskich husytów (głównie taborytów i Sierotki) przeciwko krucjatom organizowanym przez cesarza Zygmunta Luksemburskiego przy poparciu papiestwa. Początkiem wojen husyckich stało się powstanie przeciwko, obwinionemu za śmierć Jana Husa, Zygmuntowi Luksemburskiemu, który po Wacławie IV odziedziczył tron czeski. Wojskami husyckimi dowodził Jan Žižka, a po jego śmierci w 1424 roku Prokop Wielki. Po odparciu 4 krucjat tj.: pierwszej krucjaty z lat 1420-1421, drugiej krucjaty z lat 1421-1422, trzeciej krucjaty z roku 1422, czwartej krucjaty z roku 1427 husyci podjęli wyprawy na Słowację, Śląsk i do Niemiec. W 1431 roku Prokop Wielki odniósł zwycięstwo nad piątą krucjatą pod Domažlicami. W wojnach husyckich brali udział ochotnicy polscy (mimo edyktu wieluńskiego), a po zawarciu porozumienia z Polską, w 1433 roku wyruszyła wyprawa polsko-husycka na ziemie zakonu krzyżackiego, docierając aż do wybrzeży Morza Bałtyckiego (zob. Jan Čapek z Sán, Wojna polsko-krzyżacka w latach 1431-1435). Po ugodzie umiarkowanego odłamu husytów utrakwistów z katolikami doszło do otwartego konfliktu wewnątrz obozu husyckiego. W 1434 roku w bitwie pod Lipanami utrakwiści pokonali taborytów i zawarli z Zygmuntem Luksemburskim tzw. Kompaktaty praskie (władca uznawał autonomię Kościoła czeskiego, przyjęto komunię pod dwiema postaciami). Zygmunt został królem Czech w 1436 roku. Wojny husyckie osłabiły pozycję Kościoła katolickiego i feudałów niemieckich w Czechach, przygotowały grunt dla idei reformacji w Europie.