Po przeczytaniu lektury "W pustyni i w puszczy" szczególnie utkwiła mi w głowie i równocześnie zaimponowała odwaga Stasia. Wykazywał się on nią w różnych sytuacjach. Mimo zagrożeń, niepowodzeń nigdy się nie poddawał. Cały czas wierzył, że nie ma sytuacji bez wyjścia. Często uświadamiał czytelnikom, że należy twardo stąpać po ziemi. W głowie utkwiła mi również jego opiekuńczość, którą szczególnie obdarzał Nel. Cały czas utwierdzał się w przekonaniu, że musi ją bronić i ochraniać. Nie dopuszczał do siebie myśli, że w każdej chwili może ją stracić. Jestem przekonana, że byłby nawet gotów oddać za nią swoje własne życie. Pragnął, aby Nel miała w nim prawdziwego przyjaciela, trwałe oparcie. Był przekonany, że nigdy nie należy się poddawać, nawet w sytuacjach bez wyjścia. Od początku lektury bohaterem, który szczególnie mi imponował był właśnie Staś Tarkowski. Jego multum zalet pomagało mi zrozumieć, że takich ludzi jak on w dzisiejszych czasach jest niewiele. Mało kto byłby w stanie pokonać tak wiele trudności i przeciwności losu. Myślę, że lektura "W pustyni i w puszczy" zawsze będzie mi się kojarzyć z walecznym, mężnym Stasiem.
