Podmiot liryczny bogato argumentuje potrzebę okazywania uczuć innym ludziom: - przede wszystkim ludzie odchodzą, przemijają, rozstają się, umierają; - czasem bywa tak, że nawet ludzie sobie bliscy stają się czasem bardzo dalecy: ,,i ci co nie ochodzą nie zawsze powrócą'; - trzeba więc wykorzystywać każdą szanse na okazanie miłości, poczucie bliskości z innymi - braterstwo, miłość, poświęcenie, dobroć to wartości, które uszczęśliwiają zawsze tych, którzy je przyjmują i tych, którzy je dają. Osobą mówiącą w wierszu jest myśliciel, członek skłonny do refleksji, który ponad wszystko ceni kontakt z ludźmi. Zwraca się do adresata, by zwrócił uwagę na innych, by ,,spieszył się' darzyć ich uczuciami, bo może się okazać, że jest już na nie za późno. W utworze panuje nastrój poważny, refleksyjny, przepełniony myślami o nieuniknionej śmierci.
