MUSZĘ UŁOŻYĆ TEKST Z JAK NAJWIEKSZĄ LICZBĄ FUNKCJI POETYCKICH. ;) TESKT OK 12-15 ZDAŃ ;)

anafora: powtórzenie tego samego słowa albo zwrotu na początku kolejnych wersów, zdań, strof lub innych części utworu. aliteracja: - powtarzanie tych samych liter lub sylab na początku kolejnych wyrazów tworzących zdanie lub wers, służące do uwydatnienia treści wyrazów i całych wypowiedzi, np. Bura burza od boru. animizacja: nadawanie przedmiotom, zjawiskom, pojęciom abstrakcyjnym cech istot żywych, np. "samotność krzyczy". antonimy: wyrazy o przeciwnym znaczeniu, służą wydobyciu kontrastów myślowych lub uczuciowych, np. słaby - silny, szlachetność - podłość, upał - mróz. Są przeciwieństwem synonimów. apostrofa: uroczysty, bezpośredni zwrot do adresata, którym najczęściej jest osoba zmarła, bóstwo, abstrakcyjne pojęcie, upersonifikowane zjawisko, nadający wypowiedzi tom patosu, najczęściej w formie wykrzyknikowej, np. "Młodości! Ty nad poziomy wylatuj!" (Adam Mickiewicz, Oda do młodości) archaizm: element języka należący do minionej epoki historycznej, wyeliminowany z powszechnego użycia i zastąpiony przez inny element, np. posoka=krew. elegia: to utwór żałobny, patetyczny, refleksyjny, poświęcony osobie zmarłej, często opisujący jej zasługi. Z czasem obok elegii żałobnej pojawiła się elegia miłosna, wojenna, polityczna, dydaktyczna. epigramat: krótki utwór liryczny, wierszowany, o zwięzłej skondensowanej treści, przeważnie mający charakter satyryczny, lecz bywają również epigramaty filozoficzno-refleksyjne. Gatunek ten wywodzi się z antyku, umieszczany był jako napis w starożytnej Grecji na grobowcach, pomnikach, przedmiotach kultu. epitet: określenie poetyckie, uzupełnienie nazwy przedmiotu wskazujące na jego właściwości (w formie przymiotnika, rzeczownika lub imiesłowu) w sposób bezpośredni lub przenośny. Epitet podkreśla cechę pojęcia, wzmacnia plastykę przedstawienia, wnosi zabarwienie uczuciowe, wyraża stosunek autora do przedmiotu, służy ozdobności stylu, np. uskrzydlone kopyta, gromowładny Zeus. eufemizm: figura polegająca na osłabieniu drastyczności określenia przez omówienie, przybiera często postać peryfrazy, np. ma długie ręce zamiast złodziej, przeniósł się na łono Abrahama zamiast umarł. fraszka: odmiana epigramatu: mały utwór poetycki wierszem, zwykle żartobliwy, zręcznie ułożony, oparty na zabawnym pomyśle, dowcipnie spuentowany. Nazwę gatunku wprowadził do języka polskiego jan Kochanowski, którego "Fraszki" (1584) ustaliły żywy do dzisiaj wzór poetycki.