Epos to najstarszy gatunek epicki, wywodzi się z ludowych podań o legendarnych bądź historycznych bohaterach. Eposy to najczęściej wierszowane, dłuższe utwory, ich źtódłem były mity, podania i baśnie. Cechy: -inwokacja -paralelizm płaszczyzn fabularnych -ujawnienie się narratora w inwokacji ( w dalszej części trzecioosobowy) -narrator jest wszechwiedzący, wszechobecny, obiektywny, nie angazuje sie -styl podniosly, patetyczny, uroczysty -drobiazgowe i realistyczne opisy -retardacje -wystepoanie stalych epitetow -porownania homeryckie -napisany heksametrem -luźna i fragmentarycznna kompozycj -utwór epicki -treść skupia się wokol postaci cenralnej -podzial na piesni lub ksiegi -dłużyzny epickie -
Epos homerycki to długi utwór wierszowany ukazujący losy bohaterów na tle ważnych wydarzeń. -Pisany jest heksametrem czyli miarą wierszową skaładającą się z sześciu akcentowanych stóp rytmicznych -Jego styl charakteryzuje patos czyli podniosły, uroczysty ton -Epos rozpoczyna inwokacja -W eposie występuje paralizm, czyli równoległość dwóch światów:ludzkiego i boskiego -Epos homerycki charakteryzują: szczegółowe opisy wydarzeń, postaci i przedmiotów, rozbudowane porównania tzw.porównania homeryckie, których podstawę tworzy miniaturową fabułę.