Handel i rzemiosło w starożytnej Babilonii na podstawie analizy zapisów Kodeksu Hammurabiego.

BABILON: W połowie trzeciego tysiąclecia p.n.e. sumeryjskie miasta-państwa zostały podbite przez najeźdźców z północy – Akadów. Ich król – Sargon I – zbudował imperium obejmujące całą Mezopotamię, które przetrwało ok. 200 lat. Król tytułował się Władcą Czterech Stron Świata. W okresie nieustannych konfliktów powstało miasto, które stało się potęgą Mezopotamii. Był nim Babilon. Twórca potęgi miasta babilońskiego był Hammurabi. Gdy rozpoczynał panowanie, władał jedynie niewielkim państwem. Dzięki mądrej polityce udało mu się podporządkować obszar całego Międzyrzecza. Stolica imperium był Babilon. Utrzymanie jedności tak dużego państwa wymagało silnej władzy centralnej. Władca decydował o wszystkich sprawach. Był wodzem armii, najwyższym kapłanem i sędzią. Mianował także urzędników. Hammurabi dbał o rozwój handlu, za jego czasów Babilończycy utrzymywali kontakty z niemal całym Bliskim Wschodem. W celu usprawnienia gospodarki udoskonalono sumeryjski system miar i wag. Babilończycy używali metali szlachetnych jako równowartości towaru.Ważnym osiągnięciem Hammurabiego było uporządkowanie prawa. Świadectwem tego jest zachowany niemal w całości Kodeks Hammurabiego. Stanowi on jeden z najstarszych systemów prawnych na świecie. Zawierał m.in. przepisy prawa karnego. Za popełnione przestępstwo wymierzano karę zgodnie z zasadą „oko za oko, ząb za ząb”. Wyrok zależał jednak od pozycji społecznej winowajcy i ofiary. Społeczeństwo nie było bowiem jednolite, ale podzielone na 3 grupy: lud, niewolników i możnych. Jeśli ktoś z ludu uszkodził oko przedstawicielowi wyższego stanu, zostawał oślepiony. W sytuacji odwrotnej winowajca płacił jedynie grzywnę. Zabójca cudzego niewolnika dawał w zamian jego właścicielowi innego. Karę śmierci wymierzano natomiast jedynie za fałszywe oskarżenie. Połowa spisanych praw dotyczyła kwestii majątkowych i ich ochrony, pozostałe – spraw rodzinnych (np. dziedziczenia majątku). Kodeks zawierał nawet podstawowe ceny towarów i usług. Świetność Babilonu skończyła się wraz z panowaniem Hammurabiego. Jego surowe rządy budziły niezadowolenie ludności. Po śmierci władcy państwo rozpadło się. W początkach pierwszego tysiąclecia p.n.e. Mezopotamia została podbita przez Asyrię. Jej władcy panowali nad tym obszarem ponad 200 lat. Ich okrutne rządy doprowadziły jednak do buntu. Asyryjczyków pokonał władca Babilonu, a samo miasto odzyskało dawną świetność.Za panowania Nabudochonozora II Babilon był najpiękniejszą stolicą ówczesnego świata. Władca ten otoczył Babilon murem obronnym długości 18km. Ulice przecinały się pod kątem prostym. Z rozkazu króla wybudowano 4 kanały, łączące rzeki Eufrat i Tygrys, tworząc w ten sposób system wodny, stanowiący doskonałą drogę do przewozu towarów. Najważniejszą budowla w mieście był pałac królewski – siedziba władcy. Stanowił on centrum administracyjne, w którym pracowali liczni urzędnicy. Dużą rolę w życiu Babilończyków stanowiła religia. Mieszkańcy poszczególnych miast czcili swojego boga – opiekuna. Naczelnym bóstwem Babilonu był Marduk, uznawany za stwórcę świata (odpowiednik chrześcijańskiego Boga Ojca). Sprawowaniem kultu zajmowali się kapłanie, a najwyższym z nich był król. Szczególną cześć oddawano bogom w święta. W tych dniach obowiązywał zakaz pracy, aby wszyscy mieszkańcy mogli brać udział w uroczystościach.Bardzo wysoki poziom osiągnęła w Mezopotamii nauka. Astronomowie obserwowali niebo i zapisywali ruchy gwiazd. Dzięki temu mogli określać pory roku, wyznaczać święta, itp. Wierzono, że w gwiazdach jest zapisana przyszłość. Zajmowano się też medycyną. Lekarze stawiali diagnozy na podstawie objawów i stosowali różne sposoby leczenia. Babilończycy wierzyli, że choroby wywoływane są przez demony, więc oprócz podawania lekarstw kapłani odprawiali egzorcyzmy (wypowiadali zaklęcia, mające usunąć złe moce). Babilończycy opracowali kalendarz. Rok podzielili na 12 miesięcy, a te na dni (po 30). Ponieważ co jakiś czas okazywało się, że obliczanie czasu sprawia kłopot, dodawano miesiąc uzupełniający. Wykorzystując wiedzę Sumerów, wprowadzili podział koła na 3600, godziny na 60 minut, a minuty na 60 sekund. Dzięki tym osiągnięciom Babilończycy wnieśli duży wkład w rozwój naszej cywilizacji. KRÓTKA CHARAKTERYSTYKA MEZOPOTAMII: Położenie geograficzne – dorzecze Eufratu i Tygrysu Ustrój – monarchia despotyczna (Babilon) Religia – politeizm Osiągnięcia naukowo – techniczne: zajmowano się handlem i rzemiosłem, budowano miasta z cegły, opracowano system miar i wag, posiadano własny kalendarz, rok został podzielony na tygodnie, posługiwano się pismem klinowym (gliniane tabliczki), z Babilonii pochodzi najstarszy zbiór prawa pisanego (Kodeks Hammurabiego)

Handel i rzemiosło w starożytnej Babilonii na podstawie analizy zapisów Kodeksu Hammurabiego.

Handel i rzemiosło w starożytnej Babilonii na podstawie analizy zapisów Kodeksu Hammurabiego....