opis jednego z mitów o bogach !!!!PILNE!!!!

Zeus był najmłodszym synem Kronosa i Rei. Matka, która pragnęła, aby uniknął on losu swojego rodzeństwa połkniętych przez Kronosa, urodziła go potajemnie, zaś Kronosowi dała do połknięcia kamień owinięty w pieluszkę. Kiedy Zeus dorósł nadszedł czas aby ukarać ojca i uwolnić uwięzione w jego brzuchu rodzeństwo. Za radą bogini rozwagi, Metydy, Kronosowi podano napój po wypiciu którego dostał torsji i zwymiotował swoje dzieci. Zeus stanął na czele rodzeństwa i wystąpił przeciw Kronosowi i tytanom. Udało mu się zyskać pomoc cyklopów i sturękich, których uwolnił z Tartaru. W boju Zeus posługiwał się wykutym przez cyklopów piorunem, Posejdon trójzębem, zaś Hades walczył w hełmie który czynił go niewidzialnym. Po zwycięstwie Zeus strącił Kronosa i tytanów do Tartaru, a olbrzyma Atlasa skazał na dźwiganie sklepienia niebieskiego. Rodzeństwo podzieliło się między sobą panowaniem nad światem. Aby uniknąć sporów ciągnęli losy. Zeus otrzymał niebo i stał się pierwszym wśród równych, Posejdon wylosował morze, a Hades świat podziemny. Nie oznaczało to końca walki o panowanie nad światem, toczyły się przeróżne wojny o tron na Olimpie, spiskowali również niekiedy jego najbliżsi krewni. Mity opowiadają, że Zeus często musiał występować w obronie zagrożonego ładu i porządku, także wśród bogów. W czasie wielkich wojen był wyrazicielem przeznaczenia, bezlitośnie karał zbrodniarzy, a zwłaszcza krzywoprzysięzców i świętokradców. Jedną z najbardziej charakterystycznych cech Zeusa była jego skłonność do miłostek z boginiami, nimfami i śmiertelniczkami, które przysparzały mu wiele kłopotów i wywoływały zazdrość Hery, która prześladowała kochanki męża i ich potomstwo. Jego romanse miały jednak głębszy sens: król bogów chciał jakby uszlachetnić rasę ludzką płodząc herosów – dobroczyńców i obrońców ludzkości. Zeus był przede wszystkim bogiem nieba, jasnego oraz zachmurzonego, pogody i wszelkich zjawisk atmosferycznych, a zwłaszcza gromów, błyskawic, chmur i wiatrów. Zeus sprawował pieczę nad siedzibami ludzkimi, będąc idealnym wzorcem ojca rodziny. Troszczył się o ład , prawo i moralność, zarówno w rodzinie jak i w państwie. Był strażnikiem praw uważanych powszechnie za boskie. Prawa te nakazywały na przykład gościnnie przyjmować przybyszów i przestrzegać zobowiązań potwierdzonych przysięgą. W sztuce greckiej Zeus przedstawiany był najczęściej z atrybutami: piorunem, drzewem – dąb, ptakiem – orzeł. Hera, najstarsza córka Kronosa i Rei, jak wszystkie ich dzieci została połknięta przez swojego ojca. Później wychowywała się u bogini morskiej – Tetydy, wychowawczyniami jej były również Hory, boginie uosabiające pory roku. Kiedy poślubiła swego brata Zeusa, króla Bogów i władcę nieba, Hera stała się najważniejszą boginią. Ich święte zaślubiny odbyły się w rodzącym złote jabłka ogrodzie Hesperyd lub na trojańskiej górze Ida. Z tego związku urodziło się czworo dzieci: Hefajstos, Ares, Hebe i Ejlejtyja. Hera była patronką małżeństwa i rodziny. Mity dotyczące Hery są historią jej ciągłych kłótni i pojednań z małżonkiem. Przyczyną nieporozumień były ustawiczne zdrady kochliwego Zeusa. Hera bezlitośnie ścigała swe rywalki i ich potomstwo. Jedną z nich była Io . Zeus aby być bliżej niej zamienił Io w jałówkę. Hera jednak domyśliła się tego i zażądała, aby ofiarowano jej zwierze. Zeus nie mógł odmówić. Io zamienioną w jałówkę pilnował stuoki Argos, którego oczy był rozsiane po całym ciele. Gdy jedna połowa jego oczu spała, druga czuwała i tak mógł widzieć wszystko dniem i nocą.. Dręczoną Io , Zeus w końcu postanowił uwolnić. W tym celu wysłał Hermesa, który magiczną sztuczką uśpił stuokiego strażnika ( podobno oczy ozdabiające ogon pawia są pamiątką po oczach Argosa). Nieszczęsna Io swój kształt ludzki odzyskała dopiero w Egipcie , gdzie przyszedł na świat jej syn, Epafos, który został później królem Egiptu. Io po śmierci otrzymała zaszczyty przysługujące bogini i została utożsamiana z Izydą, główną boginią starożytnego Egiptu. Inny mit związany z Herą mówi o tym, iż w bogini zakochał się Iksjon. Zeus aby nie dopuścić do ich romansu stworzył z mgły postać przypominającą postać Hery. Z tą widmową kobietą Iksjon miał potomstwo – były nimi centaury – pół ludzie , pół konie. Iksjon został za ten występek ukarany przez Zeusa: porażony piorunem i wtrącony na wieczne męki do Tartaru.