Wczoraj będąc w fundacji dla osób niepełnosprawnych poznałam mnóstwo wspaniałych ludzi o wielkim sercu. Mają oni wspólny cel, do którego dążą zawzięcie, a mianowicie jest to pomaganie osobom, które mają mniej ułatwione życie niż normalnie funkcjonujący człowiek. Nie tracą oni w nich wiary oraz sądzą, że są na tym samym poziomie jak my, i zazwyczaj są to osoby inteligentne, lecz bardzo pogubione, więc powinno się im odnaleźć sens życia. Będąc w tamtym miejscu atmosfera była magiczna. Wszyscy słuchali wzajemnie swoich pomysłów, jak można byłoby ulepszyć fundację oraz rozwinąć ją, tak aby niepełnosprawni wiedzieli, że warto żyć, bo to jest piękny dar. Słuchając wolontariuszy oczami wyobraźni wkraczał w świat osób chorych, dzięki czemu doszłam do wniosku, iż osoby pracujące tam są godne do naśladowania, oraz każdy jest taki sam i nie powinno się krytykować niepełnosprawnych, lecz pomagać im. Myślę, iż gdybyśmy wspólnie działali świat stałby się lepszy oraz chorzy byli by bardziej optymistycznie nastawieni.
