Napisz wywiad z mamą (ja jako córka) pytania prosze i pocztątek i koniec! Pilne na teraz! Dzięki:*

-Cześć Mamo! -Witaj Córuniu! -Mamo chciałam Ci kilka pytań zadać -Słucham -Jak to jest być dorosłą osobą? -Życie dorosłego jest trudne i skomplikowane. Dorosły musi chodzić do pracy czasami na 2 godz. a czasami na cały dzień. Musi utrzymywać dom, a jak ma dzieci to musi je nakarmić -Rzeczywiście trudne. Ale jakie są w tym plusy? -A plusy są takie, że możesz jeździć autem i robić różne inne rzeczy których dziecko nie może -A naprzykład jakie jeszcze? -A naprzykład takie, że dzieci nie mogą być rodzicami. A dziecko jest pociechą -A ja też jestem twoją pociechą? -Jeszcze się pytasz? Oczywiście, że tak. -Aha dziękuje Ci za to że odpowiedziałaś na moje pytania. To ja idę już spać Dobranoc mamo! -Dobranoc Córciu! Wiem że to jest oklepane ale wymyślałem podczas pisania xD  

Córka: Cześć, mamo. Czy mogę przeprowadzić z Tobą wywiad? Matka: Oczywiście. Córka: Masz 2 dzieci, które nie raz narobiły Ci kłopotów. Czy czasami żałujesz, że je urodziłaś. Matka: Nie, nigdy nie będę żałować. Nawet kiedy, nie daj Boże, zabiłyby człowieka. Mimo wszystko to moje dzieci, które kocham i nie potrafiłabym ich nawet komuś oddać. C: A gdyby była taka sytuacja, że dziecko by miało poważne kłopoty, to co byś zrobiła? M: Pewnie na początku bym się zdenerwowała, ale potem starałabym się zrobić wszystko, żeby pomóc dziecku. Nie zostawię je w potrzebie. C: Bardzo miło mi to słyszeć. A teraz chciałabym wiedzieć, jak poznałaś swojego męża, czyli mojego tatę. M: To było tak, że ja wtedy pracowałam jako kelnerka w restauracji i Twój tata był jednym ze stałych klientów. Wiele razy próbował się ze mną umówić, lecz ja zawsze odmawiałam. ( śmiech ) Ale w końcu dałam mu szansę czego nie żałuję. C: Och, jakie to romantyczne. Wesele było huczne? M: O niee, niestety. Nie mieliśmy dużo pieniędzy, więc urządziliśmy skromne przyjęcie dla rodziny. C: Jak je zapamiętałaś? M: Powiem tylko tyle, że to był mój najpiękniejszy dzień w życiu. C: Aha. Dziękuję za wywiad. M: Nie ma za co.