prosze o interpretacje wiersza pokolenia

Pokolenie Baczyński Rok 1943. Wiersz zaczyna się opisem, obrazem przyrody. Natura jesienna, dobrobyt, dostatek, chmury zapowiadają tragiczne wydarzenia. Kontrast między dostatkiem i spokojem przyrody a obrazem wojny. Metafora narodów, metafora krwi, personifikacja przyrody, psychizacja przyrody. Dekalog pokolenia kolumbów albo odwrócony dekalog. Podmiot liryczny zbiorowy. Brak litości. Żołnierz nie może mieć wyrzutów sumienia inaczej nie jest skuteczny w zabijaniu. Brak sumienia. Pozbycie się sumienia oznacza też odczłowieczenie. Brak miłości. Rzeczywistość wojenna zabija w człowiekowi wrażliwość. Trzeba zapomnieć. Zapomnienie daje ocalenie przed szaleństwem. Bez pamięci nie można być do końca człowiekiem. Apokalipsa jest wojną. Baczyński nazywany jest poetą apokalipsy spełnionej. Podmiot ma wątpliwości czy ten ich zryw narodowy jest bohaterstwem. Campo di fiori Czesław miłosz Jeden z wierszy warszawskich. Napisany w 1943 roku. Wydany w tomiku "Ocalenie" 1945. Tytuł zaczerpnięty z języka włoskiego, jest to nazwa placu w Rzymie inaczej plac kwiatów. Poeta zastawia za sobą dwie płaszczyzny czasowe:1 to okupowana warszawa kwiecień 1943 kiedy jest modyfikowane getto warszawskie a 2 to spalenie Giordana Bruno na stosie z wyroku świętej inkwizycji za herezje. Wyraźne ja liryczne ma cechy narratora.Wiersz zbliżony do prozy. Podmiot przyjmuje rolę świadka, kronikarza, historyka, moralisty. Te dwa obrazy łączy cierpienie i samotna śmierć. Plastyczny opis placu w Rzymie barwny, wesoły, toczy się w nim życie mimo śmierci Bruna. Motyw karuzeli po drugiej stronie getta. Bruno i gnący żydzi są wyobcowanie za społeczeństwa, odżuceni jeszcze za życia. Bruno wyrasta poza epokę dlatego nie jest rozumiany przez sobie współczesnych gdyż ludzie odżucają sacrum, rezygnują z Bibli z podstawowego systemu etycznego.Wypowiada się na temat poety i poezji. Poeta ma do wykonania zadanie ma uczyć moralizową, kontrolować współczesnym, oceniać. Obdarzony autorytetem moralnym. Miłosz pojmuje poezję jako akt moralny. Nawiązanie do romantyzmu, do koncepcji wieszcza. Każdy człowiek indywidualnie jest odpowiedzialny za historię. Wiersz zbliżony do prozy.