Szczęściarz Pewnego dnia w lesie zaczął padać deszcz. Wszystkie zwierzęta uciekały do swoich dziupli i norek. Deszcz padał coraz mocniej. Pioruny strzelały w drzewa. Zwierzęta były bardzo przestraszone. Stara, spruchniała sosna od uderzenia piorunu upadła na ziemię przygniatając lisa. Biedny lisek nie miał jak wyjść spod wielkiego, ciężkiego drzewa. Zmuszony był przeczekać całą burzę pod starą sosną. Po pewnym czasie przestraszony lisek zasnął. Gdy obudził się rankiem zobaczył przed sobą człowieka. To był leśniczy. Mężczyzna uwolnił lisa i zabrał go do domu ponieważ zwierzak miał zwichnięta łapę. Leśniczy miał żonę i dwoje dzieci. Jego żona opatrzyła łapę choremu lisowi, a dzieci zaopiekowały się nim i nadały mu imię - Szczęściarz. Dzieci bardzo przywiązały się do lisa. Dlatego gdy po dwóch tygodniach łapa liska wyzdrowiała dzieci niechętnie chciały porzegnać się z nim. Leśniczy postanowił zawieźć Szczęściarza do lasu. Jego dzieci bardzo się smuciły. Postanowiły pojechać z tatą do lasu i ostatni raz pożegnać się z lisem. Dzieci zostawiły Szczęściarza na polance w lesie obok sosny, która przygniotła liska. Zdrowy lisek powoli oddalał się od dobrych ludzi, którzy mu pomogli. Dzieci cieszyły się, że Szczęściarz jest zdrowy, ale za razem smuciły się, że lisek je opuszcza. Od tamtej pory dzieci przynajmniej raz w tygodniu spacerowały po polance leśnej gdzie zostawiły lisa. Pewnego dnia zobaczyły Szczęściarza, który szedł wraz z ,,żoną' i trójką dzieci. Bardzo się ucieszyły na ten widok.
