Nieodmienne pozostają te rzeczowniki, których końcówki nie znajdują analogii deklinacyjnych w języku polskim, czyli rzeczowniki zakończone na: • -u: tabu, zebu, kakadu, emu, guru; • -i: okapi, salami, kepi, alibi, graffiti, kiwi, salami, kepi; • -ao lub -oa: kakao, makao, boa; • sylabę akcentowaną: jury, menu, tournée, attaché. znalazlam tylko tyle.
Występują one tylko w jednej postaci, np.: dobre kakao, filiżanka dobrego kakao (nie: kakaa); Niektóre z rzeczowników, dawniej nieodmiennych, obecnie często przybierają formy odmiany, np. radio, molo – dawniej nieodmienne, dziś mają formy oboczne: w radiu, na molu. Do rzeczowników nieodmiennych należą przeważnie wyrazy pochodzenia obcego, odbiegające od polskich wzorców deklinacyjnych (np.: alibi, boa, jury, menu, salami).