Interpretacja wiersza "lucifer" Tadeusza Macińskiego

„Lucifer” to wiersz, pochodzący ze zbioru poezji Tadeusza Micińskiego zatytułowanego „W mroku gwiazd”. Autor fascynował się satanizmem, demonologią i spirytyzmem i między innymi dlatego jego poezja została uznana za niezrozumiałą, a napisane powieści spotkały się z dużą falą krytyki. Omawiany wiersz należy do tej samej tematyki. Już sam tytuł wskazuje, kim jest podmiot liryczny. Według tradycji chrześcijańskiej „Lucyfer”, to imię zbuntowanego przeciw Bogu anioła, kojarzonego jako przyczynę całego zła i cierpienia na świecie. W wierszu Micińskiego zauważamy nieco odmienny obraz szatana. Podmiot liryczny jest rozdarty wewnętrznie, zagubiony. Raz mówi o sobie „otchłań tęcz”, innym razem „płomień boży”. Jego dusza pozostawiona jest na pastwę losu, musi samotnie radzić sobie z przeciwnościami, stawiać czoła trudom egzystencji: „…ja w mrokach gór zapalam czerwień zorzy iskrą mych bólów, gwiazdą mej bezmocy.”