Kochany Kolego ;) Kilka dni temu coś mnie tchnęło i odkryłam to, jak wielką tajenicę kryje spowiedź. Moimi refleksjami postanowiłam sie z Toba podzielić, gdyż wiem, że Ty tak jak ja chcesz być blisko Boga. Przyznam szcerze, że jeszcze do nie dawna miałam różne wątpliwości zwiazane z sakramentem pokuty. A to bałam się wyznać wszystkie grzechy, a to nie ufałam księdzu, nie miałam pewności, jaka będzie jego reakcja na to co mam na sumieniu. Lecz wreszcie mnie olśniło i poznałam tajemnicę spowiedzi. teraz wiem, że to jedyny, niepowtarzalny i chyba najblizszy moment spotkania z Panem Bogiem. Teraz nie mam żadnej wątpliwości, nie boję się spowiedzi i ufam Bogu. Ciągle w mych uszach brzmi piosenka: "Ci co zaufali Panu, odzyskują siły, otrzymuja skrzydła, jak orły, biegną bez wytchnienia". Te kilka wersów to dla mnie motywacja przed spowiedzią. Kończąc muszę przyznać, że spowiedż jest spoko. Naprawdę pomaga, leczy sumienie i mozna powiedziec ze daje niesamowita ulgę xyz
