nie napisałaś czy to ma być rozprawka, wypracowanie czy po prostu wyjaśnienie problemu. jesli to za mało, przeprasza :) Tuwim pisze ,,do losu" juz pod koniec swojego życia. Jest to w pewnym sensie podsumowanie jego dotychczasowych dokonań, można nawet powiedzieć testament. Tuwim ukazuje najważniejsze wartości w zyciu kazdego człowieka, bogactwo nie zapewni Ci radosci i szczęścia. Horacy "Exegi monumentum..." gdzie sens jest taki, ze poezja jest trwalsza od pomnikow (spiż to materiał, z którego budowano pomniki) i "non omnis moriar" (niecały umrę) Tuwim uważa, że w konfrontacji z rzeczywistością poeta i poezja nie maja żadnego znaczenia czyli zaprzecza tezie Horacego. i jeden i drugi zdają sobie sprawę ze swojego talentu, u Tuwima spotykamy sie z ironią a u Horacego mamy radosną idee tworzenia dzieła, ktore przetrwa wieki. To, co Horacemu mogło zapewnić radość i satysfakcję- sława, podziw i uznanie, dla Tuwima nie ma większej wartości. sława, mimo iż pewna i niezaprzeczalna, okazuje się też zimna i okrutna. Poeta nie odnajduje w niej szczęścia, ani poczucia spełnienia.
