Pojezierze Wschodniobałtyckie (Mazurskie) Region obejmuje wschodni pas pojezierzy, od Pojezierza Olsztyńskiego do granicy z Rosją i Litwą. Krajozbraz jest urozmaicony, co wynika z silnie pagórkowatej, młodoglacjalnej rzeźby (najwyższe wzniesienia przekraczają 300 m n.p.m.). Klimat cechują na ogół długie i mroźne zimy oraz krótki okres wegetacyjny (180-190 dni). Średnie miesięczne temperatury wahają się od -4°C do ok. +17°C. Region jest najważniejszym obszarem pojeziernym w Polsce. Jeziora zajmują ponad 7% ogólnej powierzchni, przy czym w Krainie Wielkich Jezior Mazurskich ok. 20%. Tu znajdują się też dwa największe jeziora w Polsce: Śniardwy (113,8 km2) i Mamry (104,9 km2). Liczne rzeki, na ogół o czystych wodach, chętnie wykorzystywane są jako szlaki kajakowe. Wiele jezior jest połączonych kanałami, co umożliwia żeglugę, a w połączeniu ze spławnymi rzekami sprzyja rozwojowi wędrownej turystyki wodnej. Charakter międzynarodowy mają szlaki Wielkich Jezior Mazurskich, Krutyni, Czarnej Hańczy i Kanału Augustowskiego. Rozciągają się tu dwa wielkie kompleksy leśne — puszcze: Piska i Augustowska. Liczne są torfowiska z reliktami roślinności tundrowej. Spotkać tu można ostoje ptactwa wodnego i błotnego (m.in. czapli, łabędzia niemego, kormorana) oraz kilka osiedli bobrów pochodzenia kanadyjskiego. Ze względu na rangę walorów środowiska przyrodniczego region należy do unikatowych w skali Europy. Jest również atrakcyjny poza sezonem letnim, ponieważ urozmaicona rzeźba w połączeniu z ostrymi zimami sprzyja rozwojowi turystyki zimowej (narciarstwo, sporty bojerowe). Region obejmuje dwie krainy historyczne: Warmię i Mazury. Miejscowa ludność przez stulecia podtrzymywała swą polską odrębność narodową. Wyróżnić można kilka subregionów: Pojezierze Olsztyńskie cechują łuki wałów moreny czołowej, których wysokości nie przekraczają na ogół 200 m (poza okolicami Nidzicy). Największe jeziora: Lańskie (11,1 km2) i Dadaj (10,5 km2). Część południową zajmują duże zespoły leśne (Purdz-kie, Ramuckie, Puszcza Nidzicka czyli Lasy Napiwodzkie). Główną rolę w turystyce odgrywa Olsztyn oraz Olsztynek (Muzeum Budownictwa Lądowego, jeden z największych skansenów Polski), a także Lidzbark Warmiński, Orneta, Dobre Miasto, Stoczek Warmiński, Stare Jabłonki. Specyficznym ośrodkiem jest Gietrzwałd („Polskie Lourdes"). Pojezierze Mrągowskie odznacza się urozmaiconym krajobrazem (kulminacje ponad 200 m n.p.m.). Jeziora zajmują ok. 5% powierzchni; największe Jezioro Mokre (8 km2). Znajduje się tu fragment Puszczy Piskiej. Główne ośrodki to Mrągowo, Reszel (zabytki), Szczytno, Święta Lipka (ośrodek pielgrzymkowy), a także tzw. Wilczy Szaniec koło wsi Gierłoż (kwatera Hitlera). Kraina Wielkich Jezior Mazurskich stanowi szczególną atrakcję krajobrazową. Składają się na nią przede wszystkim Wielkie Jeziora Mazurskie, tworzące system wodny połączony kanałami. Powierzchnia wodna zajmuje ok. 20% subregionu. Największe jeziora w tym zespole to: Śniardwy (113,8 km2, największe w Polsce) i Mamry (105 km2). Pomiędzy jeziorami przebiegają wały morenowe dochodzące do 193 m n.p.m. (okolice Giżycka). Część południowa odznacza się dużym zalesieniem (Puszcza Piska). Osobliwością jest m.in. nagromadzenie głazów narzutowych nad jeziorem Mamry, rezerwat łabędzi na jeziorze Łuknajno, ptactwa wodnego na jeziorze Kożuchy, Mazurski Park Krajobrazowy. Główne ośrodki turystyczne to: Giżycko, Wilkasy, Mikołajki, Ruciane-Nida, Węgorzewo. System kanałów między jeziorami ułatwia żeglugę i wędrówki kajakowe. Rozwinięty jest sport żeglarski, zaś w zimie bojerowy. Pojezierze Ełckie wraz ze Wzgórzami Szeskimi stanowi subregion urozmaicony krajobrazowo. Ciągną się tu Wzgórza Szeskie z kulminacją na Górze Szeskiej (309 m n.p.m.). Ze względu na pagórkowaty charakter ta część Pojezierza Mazurskiego została nazwana przez miejscową ludność „Mazurami Garbatymi". Wzgórza Szeskie należą wraz z Suwalszczyzną do najchłodniejszych w zimie (poza górami) obszarów Polski. Płaty śniegu zalegają często do końca kwietnia. Stąd możliwości uprawiania narciarstwa zjazdowego. Największe jeziora to: Rajgrodzkie (15,1 km2) i Selmęt Wielki (12,7 km2). W części południowej subregionu ciągnie się Puszcza Borecka, zaś w części północnej znajduje się rezerwat Cisowy Jar koło Kowal Oleckich — jedno z największych w kraju skupisk cisów. Stosunkowo niedaleko od subregionu, ale już na obszarze Niziny Północnopodlaskiej położony jest rezerwat Czerwone Bagno w Kotlinie Biebrzańskiej — jedyna w Polsce naturalna ostoja łosia. Główne miejscowości turystyczne: Ełk, Gołdap, Olecko, Rajgród.Pojezierze Litewskie (Suwalskie) cechuje bardzo urozmaicony krajobraz. Część północna jest silnie pagórkowata (wzniesienie Krzemieniucha 289 m n.p.m.); wysokie wały morenowe, kemy, drumliny, ozy. Uważane jest ono za najbardziej malownicze pojezierze w Polsce. Największe jeziora to: Wigry (21,9 km2) i Gaładuś (7,4 km2). Znajduje się tu najgłębsze jezioro w Polsce — Hańcza (108 m). Najwięcej jezior jest w okolicy Augustowa. Dużą popularnością cieszą się szlaki kajakowe Czarnej Hańczy i Rospudy oraz Kanału Augustowskiego (wybudowany w latach 1824-40, uznany za zabytek techniki). Duże kompleksy leśne stanowią puszcze Augustowska i Romincka. Znajduje się tu Wigierski Park Narodowy oraz Suwalski Park Krajobrazowy. Główne miejscowości turystyczne — to Sejny i Augustów. Liczne ośrodki żeglarskie nad jeziorem Wigry i w okolicy Augustowa. Osobliwością turystyczną jest cmentarzysko Jaćwingów we wsi Szwajcaria koło Suwałk.
Wypisz atrakcje turystyczne polskich pojezierzy. Proszę pomószcie te zadanie mam na jutro!
Odpowiedź
Dodaj swoją odpowiedź