przejście izraelitów przez morze czerwone na podstawie księgi wyjścia 13,17-15,27. Plis jak najszybciej!

1. Po śmierci Józefa w Egipcie lud izraelski nadal rozmnażał się. W Egipcie rządy objął nowy król, który nie znał Józefa. Bał się narodu izraelskiego, gdyż był on liczny i w razie wojny mógłby połączyć się z wrogiem. Faraon zaczął więc uciskać Izraelitów. Potem nakazał wszystkich nowo narodzonych chłopców Hebrajczyków wrzucić do rzeki. 2. Pewien człowiek z pokolenia Lewiego wziął żonę z tego pokolenia i ta urodziła mu syna. Ukrywała go przez 3 miesiące, a potem włożyła w skrzynkę z papirusu i umieściła w rzece. Siostra jego obserwowała, co się z nim stanie. Znalazła go córka faraona, a jego siostra zaproponowała jej matkę do wychowania. Córka faraona zgodziła się i oddała chłopca matce na wychowanie. Gdy chłopiec dorósł oddała go córce faraona, a ta nazwała go imieniem Mojżesz. Gdy Mojżesz był już dorosły, pewnego dnia zobaczył jak Egipcjanin bije jego rodaka. Mojżesz zabił wówczas tego Egipcjanina. Gdy następnego dnia chciał rozdzielić kłócących się rodaków, jeden z nich zapytał: "Czy chcesz mnie zabić jak Egipcjanina?" Faraon dowiedziawszy się o tym chciał zgładzić Mojżesza, ale Mojżesz uciekł do kraju Madian. Kapłan Madianitów miał 7 córek. Te pewnego dnia nabrały wody ze studni i dały pić owcom swego ojca, lecz przyszli pasterze i wygonili je. Mojżesz wziął je w obronę i napoił owce. Córki kapłana doniosły o tym ojcu. On zaś dał w nagrodę Mojżeszowi swoją córkę Seforę, a ta urodziła mu syna Gerszom. Po długim czasie zmarł król egipski. 3. Gdy Mojżesz pasł owce teścia swego Jetry, kapłana Madianitów ukazał mu się Anioł Pański w płonącym krzaku i rzekł do niego: "Wyprowadzę was z Egiptu do kraju Kanaan. Idź do faraona i wyprowadź lud mój z Egiptu." I powiedział Bóg do Mojżesza: "JESTEM, KTÓRY JESTEM - tak powiedz swojemu ludowi. Pójdziesz do faraona i powiesz, że chcecie oddać pokłon Bogu na pustyni i aby wam pozwolił odbyć drogę trzech dni. Faraon zgodzi się dopiero, gdy wyciągnę rękę i uderzę Egipt. Każda kobieta niech pożyczy na drogę kosztowności od swojej sąsiadki." 4. Mojżesz zapytał Boga: "Co mam zrobić, jeśli mi nie uwierzą?" Pan odpowiedział: "Rzuć swoją laskę na ziemię." Mojżesz uczynił tak i laska zamieniła się w węża. Potem kazał mu włożyć rękę w zanadrze i trąd pokrył rękę. Gdy włożył ją ponownie, trąd zniknął. Bóg powiedział jeszcze: "Gdyby to widząc nie chcieli uwierzyć, zaczerpnij wody z Nilu i wylej ją na ziemię, a woda ta stanie się krwią." Mojżesz powiedział, że nie jest wymowny. Pan zatem odrzekł, że ma wymownego brata Aarona, który będzie mówił do ludu zamiast niego. Mojżesz powrócił do Jetry i powiedział, że chciałby pójść do swoich braci do Egiptu, zobaczyć czy żyją. Pan Bóg powiedział Mojżeszowi, że może wracać, bo w Egipcie umarli wszyscy, którzy czyhali na jego życie. Wziął Mojżesz Aarona, a ten przemawiał do Izraelitów, Mojżesz natomiast czynił znaki. Lud uwierzył i oddał pokłon Bogu. 5. Mojżesz i Aaron udali się do faraona, aby wypuścił ich na tydzień na pustynię. Faraon nie zgodził się i zakazał dostarczać Izraelitom słomy do wyrabiania cegły. Wyznaczył im także taką samą ilość cegieł do wyrabiania, jaką mieli dotychczas. Pisarze Izraelscy przybyli do faraon a i narzekali, lecz on im odpowiedział: lud Izraelski jest leniwy, bo jeszcze chce chodzić na pustynię, by złożyć ofiarę Bogu. Gdy oni wychodzili od faraona spotkali Mojżesza i Aarona i mieli do nich pretensje. Wtedy Mojżesz zwrócił się do Boga: "Panie, czemu zezwoliłeś wyrządzić zło temu ludowi?" 6. Pan odpowiedział Mojżeszowi, że wyprowadzi ich z Egiptu do kraju, który obiecał Abrahamowi, Izaakowi i Jakubowi. Drugi opis powołania Mojżesza - Rodowód Mojżesza i Aarona. 7. Mojżesz i Aaron poszli do faraona i Aaron rzucił laskę, która zamieniła się w węża. Faraon przywołał swoich czarowników i uczynili to samo. Każdy z nich rzucił laskę i zamieniły się w węże, lecz laska Aarona połknęła ich laski. Mimo to faraon nie ustąpił. Następnie Aaron zamienił wody Nilu w krew, lecz faraon nic sobie z tego nie robił. Po siedmiu dniach Pan powiedział, że ześle na Egipt plagę żab i aby Mojżesz oznajmił to faraonowi. 8. Pan nakazał Aaronowi, by wprowadził żaby do ziemi egipskiej. Czarownicy faraona potrafili zrobić to samo. Faraon zaś powiedział, że gdy usuną żaby, wypuści lud Izraela. Niestety, gdy plaga zniknęła, faraon nie dotrzymał słowa. Aaron zatem wyciągnął laskę i z prochu uczynił komary. Czarownicy powiedzieli faraonowi, że to musiał uczynić Bóg, gdyż oni tego nie potrafią. Pan powiedział wówczas Mojżeszowi, że oddzieli ziemię Goszen, którą zamieszkuje Jego lud, a na resztę kraju spuści muchy i uczyni przedział między Jego ludem, a ludem faraona. Gdy faraon to ujrzał, pozwolił Izraelitom złożyć ofiarę w tym kraju. Jednak Mojżesz nalegał, aby to uczynić na pustyni. Faraon zgodził się. Gdy plaga zniknęła, serce faraona znów zrobiło się twarde i nie pozwolił ludowi wyjść na pustynię. 9. Pan zesłał kolejną plagę, zarazę na zwierzęta. Nie objęła ona zwierząt izraelskich. Faraon jednak nie ustępował. Mojżesz wziął sadzę i rzucił ją ku niebu. Odtąd wszyscy Egipcjanie mieli wrzody i pryszcze, lecz Pan uczynił upartym serce faraona. Następnie Bóg spuścił grad na Egipt, ale oszczędził ziemię Goszen. Faraon prosił o zaprzestanie gradu w zamian za wypuszczenie Izraelitów. Gdy grad ustał, faraon ponownie nie pozwolił na wyjście. 10. Faraon zgodził się, aby tylko mężczyźni bez dzieci i bydła wyszli na pustynię. Aarona wspomagany przez Boga sprowadził do Egiptu wraz z wiatrem wschodnim szarańczę. Faraon poprosił o łaskę. Gdy szarańcza zniknęła faraon zmienił zdanie. Pan zesłał więc ciemność na Egipt. Faraon zgodził się wówczas na wyjście, ale bez bydła i nie chciał więcej widzieć Mojżesza. Mojżesz powiedział faraonowi, że już więcej przed nim się nie zjawi. 11. Pan powiedział do Mojżesza, żeby każdy Izraelita pożyczył od swojego sąsiada srebrne i złote przedmioty. Potem oznajmił, że każdy pierworodny Egipcjanin umrze i pierworodne z egipskiego bydła także. 12. Pan powiedział Mojżeszowi, żeby dziesiątego dnia miesiąca każda rodzina izraelska postarała się o baranka. Czternastego dnia miesiąca o zmierzchu każdy ma zabić baranka, a krwią jego pokropić drzwi swojego domu. Pan przejdzie tej nocy przez Egipt i zabije wszystko pierworodne w ziemi egipskiej. Gdy ujrzy krew, przejdzie obok i nie będzie niszczył. Mają przestrzegać święta Przaśników, na znak wyprowadzenia ich z Egiptu przez Pana. Izraelici usłuchali Mojżesza i Aarona, a Pan spełnił swoje słowa. Podniósł się wielki krzyk wśród Egipcjan, bo nie było domu, w którym nie byłoby umarłego. Nalegali Egipcjanie na faraona, by wypuścił Izraelitów, gdyż może być jeszcze gorzej. Faraon zgodził się i Izraelici wyruszyli w liczbie około 600 000 tysięcy mężów, nie licząc dzieci. Przebywali oni w Egipcie 430 lat. Żaden z obcokrajowców nie mógł spożywać Paschy, jedynie niewolnicy po obrzezaniu. 13. Na pamiątkę wyjścia z Egiptu Pan kazał ludowi izraelskiemu poświęcić wszystko co pierworodne, zarówno ludzi jak i zwierzęta. Z tej też okazji, miał on każdego roku, w tym miesiącu, przez tydzień, jeść chleb niekwaszony. Gdy faraon wypuścił Izraelitów, zabrali oni kości Józefa i szli przez pustynię w kierunku Morza Czerwonego. Pan szedł z nimi za dnia, jako słup obłoku, a w nocy jako słup ognia. 14. Izraelici rozbili swoje namioty nad morzem, a Pan uczynił upartym serce faraona, który udał się w pościg za nimi. Zabrał wszystkie rydwany, w tym 600 wyborowych. Gdy Izraelici ujrzeli ich nadciągających, przerazili się i mieli pretensje do Mojżesza, że tu będą musieli umrzeć. Pan postawił między nimi słup obłoku, który w nocy był u Egipcjan słupem ciemności, a u Izraelitów słupem światła. Mojżesz wyciągnął rękę nad morze, tak jak mu Pan powiedział, a morze rozstąpiło się. Izraelici zaczęli iść po dnie morza, a Egipcjanie podążyli za nimi. Pan zaś rzekł do Mojżesza, by podniósł laskę nad morze. Gdy tak uczynił, wody zalały rydwany faraona, a Izraelici widząc to, ulękli się Pana i uwierzyli Mu. 15. Izraelici z Mojżeszem na czele zaśpiewali pieśń na cześć Pana. Miriam, siostra Aarona i wszystkie kobiety uderzały w bębenki i śpiewały Panu. Droga do Egiptu pod Synaj Izraelici wyruszyli w kierunku pustyni Szur. Szli przez 3 dni, ale nie znaleźli wody. Potem przybyli do miejscowości Mara, lecz tam woda była gorzka. Lud zaczął szemrać przeciwko Mojżeszowi, a ten wołał o pomoc do Pana. Bóg pokazał mu drewno, a gdy Mojżesz wrzucił je do wody, ta stała się słodka. Pan ustanowił tam dla Mojżesz prawa. Powiedział mu, że jeśli będzie ich przestrzegał, nie zostanie ukarany żadną z plag, które zostały zesłane na Egipt. Następnie Izraelici przybyli do Elim, gdzie było 12 źródeł i 70 palm. Tam też zatrzymali się. 16. Następnie wyruszyli z Elim i przybyli 15 dnia, drugiego miesiąca na pustynię Sin. Izraelici znów szemrali na Mojżesza i Aarona. Pan zaś powiedział Mojżeszowi, że da im wieczorem mięso do jedzenia, a rano chleb do sytości. Mojżesz przemówił wówczas do ludu, że szemrali przeciwko Bogu, a nie przeciwko niemu i Aaronowi i powtórzył im słowa Pana. Wieczorem przyleciały przepiórki i pokryły obóz, a rano, gdy się podniosła rosa leżała manna. Każdy miał wziąć według potrzeby. Niestety niektórzy nie posłuchali Mojżesza i wzięli tyle, że im jeszcze do rana zostało. Jednak wówczas pojawiały się robaki i jedzenie gniło. Rozgniewał się z tego powodu na nich Mojżesz. Izraelici zbierali więc tylko tyle jedzenia ile trzeba. Szóstego dnia Pan kazał Mojżeszowi, aby zebrali podwójną ilość, upiekli, ugotowali i odłożyli na następny dzień. Wtedy jedzenie już nie gniło. Bóg uczynił tak, aby ich doświadczyć i sprawdzić czy będą Mu posłuszni, gdyż siódmego dnia nie wolno było nic zbierać z powodu szabatu. Niektórzy jednak wyszli w szabat, aby zbierać, ale nic nie znaleźli. Pan zapytał Mojżesza, jak długo będą się wzbraniali od zachowywania Jego przykazań. Powiedział też, że szóstego dnia dał im pokarm na dwa dni, aby w szabat nikt nie opuszczał swojego domu. Mojżesz nakazał napełnić omer manny i przechowywać dla przyszłych pokoleń. Izraelici jedli mannę przez 40 lat, aż przybyli do granic ziemi Kanaan. 17. Na rozkaz Pana Izraelici udali się z pustyni Sin do Refidim i tam rozbili obóz. Niestety nie mieli tam wody do picia. Izraelici zaczęli się o to kłócić z Mojżeszem, ten zaś wołał do Pana. Pan go wysłuchał i kazał mu uderzyć laską w skałę. Gdy to uczynił, woda wypłynęła ze skały. Mojżesz nazwał to miejsce Massa i Merita. Następnie do Refidim przybyli Amalekici, aby walczyć z Izraelitami. Mojżesz wysłał do walki swoich ludzi pod wodzą Jozuego, a sam udał się z Aaronem i Churem na szczyt. Gdy Mojżesz trzymał ręce podniesione do góry Izraelici mieli przewagę, gdy opuszczał, Amalekici wygrywali. Wówczas Mojżesz stanął na kamieniu, natomiast Aaron z jednej, a Chur z drugiej strony przytrzymywali Mojżeszowi ręce. Mojżesz miał zatem podniesione ręce ku górze aż do zachodu słońca. W ten sposób Jozue zwyciężył Amalekitów. Pan kazał Mojżeszowi zapisać to do Księgi. Potem Mojżesz zbudował ołtarz, który nazwał Pan-Nissi. 18. Gdy teść Mojżesza - Jetro, kapłan madianicki usłyszał o zwycięstwie Izraelitów, udał się do Mojżesza. Wziął ze sobą jego żonę Seforę i dwóch synów: Gerszoma i Elizera. Mojżesz powitał Jetro serdecznie. Nazajutrz Mojżesz zasiadł, aby rozstrzygać sprawy ludu. Jetro zaś poradził mu, aby ustanowił przełożonych nad ludem, gdyż sam zamęcza siebie i lud, który stoi od rana do zmroku. Mojżesz posłuchał swojego teścia i uczynił tak jak mu powiedział. Od tej chwili przychodzono do Mojżesza tylko w ważniejszych sprawach. Zawarcie przymierza na Synaju. Pierwsze prawa. Zawarcie Przymierza. 19. W trzecim miesiącu po wyjściu z Egiptu Izraelici przybyli na pustynię Synaj i rozbili obóz. Mojżesz wstąpił na górę, a Pan powiedział mu, że jeśli będą słuchać głosu Boga i strzec Jego przymierza, to będą szczególną Jego własnością, pośród narodów. Powiedział też, że będą mu: "królestwem kapłanów i ludem świętym". Te słowa Pan kazał powtórzyć ludowi. Izraelici mieli się także tego i następnego dnia przygotować do święta, gdyż Pan miał zstąpić trzeciego dnia na górę Synaj. Mieli wyprać swoje szaty, nie wchodzić na górę, ani nie dotykać jej podnóża. Gdyby ktoś to uczynił zostanie ukarany śmiercią i winien być ukamienowany lub przebity strzałą. Trzeciego dnia Pan zstąpił wśród grzmotów i ognia na górę Synaj, a cała góra bardzo się trzęsła. Bóg wezwał do siebie Mojżesza i kazał mu ogrodzić górę, nazwać świętą i zakazać na nią wstępu. Potem kazał mu ponownie wrócić na górę z Aaronem. 20. Pan przekazał Mojżeszowi na górze Synaj 10 przykazań. Cały lud słysząc grzmoty przeląkł się i stał z daleka. Izraelici mówili do Mojżesza, aby on mówił z nimi, nie Bóg, aby nie pomarli z tego powodu. Księga przymierza. Pan rzekł do Mojżesza, aby Izraelici nie czynili żadnych bożków ze złota i srebra. Nakazał też Mojżeszowi zbudować ołtarz z ziemi, ale nie z kamieni, aby dłuto nie skalało tego ołtarza. Na tym ołtarzu Mojżesz miał składać ofiary całopalne z trzody i bydła na każdym miejscu, gdzie Pan będzie mu kazał wspominać swoje Imię. Bóg zaś przyjdzie i będzie mu błogosławił.