W 2004 roku studio Starbreeze dokonało niezwykle rzadkiej sztuki: wydało bardzo dobrą grę opartą na filmie, “Chronicles of Riddick: Escape from Butcher Bay”. Po pięciu latach, gdy niewielkie są szanse na ponowne pojawienie się Riddicka na ekranie kinowym, jego twardy jak stalgłos powraca w komputerowej produkcji, tym razem noszącej podtytuł “Assault on Dark Athena”. Razem z nową odsłoną przygód najbardziej poszukiwanego zbiega w galaktyce otrzymujemy też odświeżoną graficznie poprzednią cześć , co jest miłym ukłonem w stronę fanów i pozwala graczom nie zaznajomionym z tytułowym bohaterem na poznanie jego wcześniejszych przygód. “Assault on Dark Athena” jest mieszanką gatunków: bazę stanowi połączenie skradanki w stylu Splinter Cella ze strzelaniną oglądaną z pierwszej osoby, zaś przyprawą jest okazjonalne wspinanie się w stylu Tomb Raidera. Połączenie mogłoby sprawdzić się całkiem nieźle, ale tutaj ma się wrażenie, że twórcy w pewnym momencie zdecydowali się pójść w inną stronę, niż pierwotnie zamierzali. W efekcie otrzymaliśmy program, który znakomicie sprawdza się gdy podkradamy się do strażników i efektownie zabijamy ich przy pomocy zestawu noży, ale niezbyt dobrze radzi sobie z atrakcyjnym przedstawieniem walki strzeleckiej. Co więcej, poszczególne sekwencje występują w wyraźnych blokach. Skradanie się wśród mrocznych korytarzy statku kosmicznego rozwiązane jest znakomicie, zarówno pod względem ciężkiej atmosfery jak i rozwiązań mechanicznych zachęcających do cichej eliminacji wrogów. Jednak później, po momencie wydającym się punktem kulminacyjnym gry znajdujemy się w zupełnie innej lokacji, gdzie nacisk położony jest na używanie karabinów, zaś o skradaniu się możemy zapomnieć. I w tym miejscu szwy, którymi złączono dwa główne aspekty rozgrywki, stają się bardzo widoczne.
Anna Shirley: Chociaż los Ani do chwili przybycia na Zielone Wzgórze był bardzo smutny, dziewczynka zawsze potrafiła zachować pogodę ducha. Ania jest osobą bardzo wrażliwą, impulsywną. Głęboko przeżywa każdą radość i smutek. Kiedy jest jej przykro i źle, mówi, że znajduje się w "otchłani rozpaczy". Dziewczynka przebywa na Zielone Wzgórze spragniona miłości i przyjaźni. W domu Maryli i Mateusza odnajduje oba uczucia. Dzięki wrodzonej zdolności pozyskiwania sympatii innych, Ania zjednuje sobie serca nawet tak " grożnych" postaci jak Małgorzata Linde i ciocia Józefina. O takich osobach jak Ania mówi się, że mają charakter. Ania ma zawsze swoje zdanie i niełaatwo z niego rezygnuje. Trudno ją także do czegokolwiek zmusić. Aby udowodnić swoją odwagę i słuszność swoich racji, dziewczynka jest gotowa na wszystko. Jest ambitna, nie znosi by żartowano z jej wyglądu. JEst bardzo wrażliwa na tym punkcie, ponieważ sama uważa się za brzydką. Dlatego długo nie może wybaczyć Gilbertowi, że nazwał ją "marchewką", zwłaszcza, że zdarzyło się to w obcności całej klasy i wszyscy mogli się z niej śmiać. Ania jest wierną przyjaciółką, dzilei się z Diana wszystkim, co ma. Jest także mądra, odważna i ma zdolność podejmowania właściewych decyzji. Kiedy podczas nieobecności państwa Barry ich mała córeczka zachowała na krup, dzięki swojej wiedzy i doświatczeniu Ania uratowała dziecku życie. Ania jest także uparta i wytrwała. Dzięki ciężkiej pracy uzyskuje doskonałe wyniki w nauce. Wcześniej nie uczyła się systematycznie, ponieważ musiała ciężko pracować.
