Jak w romantyzmie odnoszono się do nawiązywania kontaktów z duchami?

Romantyzm charakteryzował się m.in. tym, że wierzonpo wtedy w podania ludowe, w których bardzo często występowały duchy. Romantyczne duchy pokazywały jak może wyglądać życie człowieka po śmierci jeśli nie trafi się do nieba. Swoistym tego przykładem są dzieła poetów romatycznych. Najbardziej z duchami kojarzą mi się "Dziady" Adama Mickiewicza oraz ballada "To lubię" tego samego autora. Obrząd Dziadów opisywany w utworze Mickiewicza o tym samym tytule był bardzo praktykowany na terenach dzisiejszej Litwy. Głównym motywem tego obrzędu było przywoływanie duchów, które nie dostały się do nieba. Ludzie uczestniczący w tym obrzędzie chcieli pomóc duchom, aby sami mogli po śmierci zasłużyć na życie wieczne. Ze wpomnień Mickiewicza wynika, że on sam nie uczestniczył w takich obrzędach, ale jeżeli w tak dokładny spodób mógł ten obrząd opisać, znaczy to, że ta tradycja była nadal żywa na terenach tamtejszej wchodniej Polski. Wspomniałam też wyżej o balladzie "To lubię" . Tam widzimy spotakanie człowieka, istoty ziemskiej z duchem. Dwie te postcie ze sobą rozmawiajuą co może znaczyć, że w romantyzmie duchy były bardzo ważnym elementem kultury, wierzeń oraz utworów literackich. Myślę, że wystarczy, jeżeli coś będzie nie tak to z góry przepraszam ;)