Cześnik i Rejent to szlachcice zamieszkujący w jednym zamku. Cześnik to Maciej Raptusiewicz i jest on podstarzałym kawalerem. Jego jedyna rodzina to bratanica Klara. Mężczyzna ten nie posiada większego majątku. Rejent Milczek jest wdowcem, ojcem Wacława. Żyje z funduszy, które zgromadził jako rejent – notariusz. Obaj bohaterowie to mężczyźni znacznie różniący się. Mówi się o nich, że są jak „ogień i woda”. Rejent to flegmatyk, który wszystko planuje, knuje i obmyśla zanim cokolwiek powie, czy zrobi. Nie dba o swojego syna Wacława, nie zależy mu na jego szczęściu. Chce jedynie, by pojął on za żonę posażną kobietę. By zrobić na złość sąsiadowi wynajmuje murarzy i zmusza ich do fałszywych zeznań o pobicie. Nie dba o zachowanie prawdy, zależy my jedynie na tym, by dopiec Cześnikowi. Swoje działania dokładnie planuje mimo tego, że ma wygłoszoną maksymę życiową: „Niech się dzieje wola nieba – z nią się zawsze zgadzać trzeba”. Maksymą życiową Cześnika jest powiedzonko: „Mociumpanie”. Bohater jest cholerykiem, który najpierw działa i mówi a potem myśli. Zamierzył się nawet ze strzelby do Rejenta, mówiąc: „Hej! Gerwazy! Daj gwintówkę! Niechaj strącę tę makówkę!”. Cześnik jako mężczyzna jest nieśmiały wobec kobiet. Wysłał on Papkina, by w jego imieniu oświadczył się Podstolinie, gdyż jemu samemu zabrakło odwagi. Cześnik wiedząc o knowaniach Rejenta planuje zemstę, ale nie jest on stworzony do obmyślania zawiłych planów, dlatego jego zemsta „wymyka się spod jego kontroli”. Dla mnie postacją, która jest godna uwagi jest Cześnik. Poprzez jego trudny charakter i mściwość możemy się wiele nauczyć o prawdziwym życiu. Ponadto jest on odzwierciedleniem większości osób z dzisiejszego społeczeństwa.
