Zasada trzech jedności polegała an tym, że akcja przedstawienia odbywał się od wschodu do zachodu słońa, w jednym miejscu i jest jeden wątek (nie ma innych(. Tragedia antyczna- gatunek dramatyczny powstały w starożytnej Grecji, obejmuje utwory, których ośrodkiem i motorem akcji jest nieprzezwyciężony konflikt między dążeniami wybitnej jednostki a siłami wyższymi, czyli tragizm. Bohaterowie tragedii są uwikłani w konflikt tragiczny, a ich działania uzależnione są od siły wyższej -fatum.
trzy jedności- podstawowa zasada budowy utworu dramatycznego, ustalona już w starożytności oraz ujęta w konwencji klasycyzmu, postulująca jedność miejsca, czasu i akcji, Jedność czasu polagała, na tym, że wydarzenia miały się rozgrywać w możliwie krótkim czasie, najlepiej w ciągu jednej doby. Jedność miejsca wymagała umieszczenia wszystkich wydarzeń w jednej przestrzeni (miejscu). Jedność akcji tzn. akcja koncentrowała się na jednym wątku, bez luźnych scen i epizodów; akcja bez tematów pobocznych, jednowątkowa tragedia antyczna- wywodzi się z pochwalnych, podniosłych hymnów, czylo ddytyrambów, śpiewanych przez pasterzy przebranych w koźle skóry. Jest to dramat poważny, konfliktowy, dochodziw nim do starcia dwóch przeciwstawnych postaw ludzkich, reprezentujących najczęściej różnowartościowe racje. Główny bohater tragedii antycznej przeciwstaiwał się fatum, dlatego akcja kończyła się zawsze katastofą, która w tragedii antycznej, zgodnie z ówczesnym poglądem na swiat, miała swe źródło w przeznaczeniu
