Historia notacji: - staroźytna Grecja - wysokość dźwieku zapisywano poprzez odpowiednio ułożoną literę alfabetu. - wczesne średniowiecze - nad tekstem pojawiają się znaki zwane neumami - dojrzałe średniowiecze (VII - IX w.) wprowadzwona zostaje najpierw linia źółta , określająca c(raz kreślne) potem czerwona wyznaczająca f. - schyłek XIw. zapis na czterech liniach (funkcjonuje on do dzisiaj przy wykonywaniu chorału gregoriańskiego - XVIIIw. ustalone pismo nutowe Nazewnictwo: - literowe znane od wczesnego sredniowiecza - sylabowe ustalone zostalo w XI w. przez GUIDO Z AREZZO na podstawie chymnu do św. Jana - "ut "dla wygody zmienione na "do" w XVIIw. "si" dodano w XVIw. Zapis nutowy . zapisujemy je na pieciolinii . na liniacj , na polach , na dodanych górnych i dolnych/ uzywane sa znaki do zapisu wusokosci pomiedzy podstawowym szeregiem dzwiekow i sa to: krzyzyki , bemole, podwojne krzyzyki i bemole, oraz kasowniki
