w dłuższej pracy pisemnej wyraż w imieniu orfeusz smutek i poczucie nieszczescia po po ostatecznej utracie eurydyki  

Orfeusz byl najwiekszym spiewakiem i wieszczem Hellady, a jego ojczysta ziemia byla Tracja.Umiejetnosc gry na lutni otrzymal on od samego Apollina. Jego talent byl tak niesamowity, ze nawet sam bog zasluchiwal sie w dzwieki jego gry,a dzikie zwierzeta otaczaly go zasluchane w magicznej muzyce. Zona Orfeusza byla nimfa drzewna ( hamadriada) o imieniu Eurydyka, ktora spiewak kochal nad zycie.Pewnego dnia ujrzal ja slynny mysliwy Aristajos ( syn Apollina i nimfy Kirene). Ne bedac swiadomym, ze jest ona zona jego ulubionego artysty, zaczal gonic Eurydyke, ktora podczas ucieczki smiertelnie ukasila zmija. Orfeusz wpadl po stracie ukochanej w czarna rozpacz. Pograzony w smutku zaprzestal gry na lutni i cala ziemia zostala pozbawiona slodkich dzwiekow jego lutni. Wkrotce jedna z nimf, ktora widziala smierc Eurydyki opowiedziala biedakowi, co sie stalo z jego zona. Orfeusz postanowil zejsc do Tartaru (krolestwa zmarlych) i przeblagac Hadesa ( boga podziemi), by wrocil mu jego ukochana.Zona Hadesa, Persefona, wzruszona miloscia Orfeusza uprosila meza, by pozwolil Orfeuszowi wyprowadzic Eurydyke z Tartaru. Hades zgodzil sie pod jednym warunkiem- Orfeusz bedzie szedl przed Eurydyka, ktora prowadzil Hermes, a obejrzec za siebie bedzie sie mogl dopiero po opuszczeniu Tartaru. Jesli warunku nie dotrzyma, Eurydyka przepadnie na zawsze w krolestwie cieni. Niestety zapomnial Orfeusz o zakazie i przed samym wyjsciem obejrzal sie na zone..i w tym momencie wszystko przepadlo- bramy piekelne Tartaru zatrzasnely sie i Eurydyka nie zdolala wyjsc z podziemi. Odtad blakal sie sie Orfeusz po Tracji i nie mogl nigdzie znalezc ukojenia rozpaczy. Pewnego razu natknal sie na szalony pochod tancerek Dionizosa, kore w swym szalenstwie rzucily sie na niego i rozszarpaly.Na rozkaz Apollina pozbieraly Muzy szczatki Orfeusza i pochowaly je na wyspie Lemnos. Koniec.