Dawno, dawno temu przy potoczku w małym lasku Ŝyła WróŜka Dobroduszka. Najczęściej pomagała zwierzętom, lecz zdarzyło się, Ŝe pomogła i ludziom. Pewnego dnia do wróŜki przybiegł zdyszany zajączek: - WróŜko! WróŜko! Gonią mnie ludzie i rzucają we mnie kamieniami, jednym mnie juŜ trafili! O, tutaj-i zajączek pokazał wróŜce swoją ranę. WróŜka jednym dotknięciem uleczyła ranę i powiedziała: -Jeśli ktoś będzie cię znowu gonił, skrzyŜuj uszy, a na pewno Ci pomogę. Zajączek duŜo spokojniejszy wrócił do swojej norki, a WróŜka połoŜyła się spać. Jednak gdy tylko się obudziła, poczuła, Ŝe zajączek potrzebuje pomocy. Przybyła w samą porę, bo o mały włos a króliczek zostałby zabity. WróŜka zabrała zajączka do siebie, aby pomóc mu wrócić do zdrowia. Wtedy właśnie oburzona zadecydowała: - Jeśli ludzie zaatakują jakiekolwiek zwierzę, spotka ich kara- powiedziała. -Od teraz kaŜdy zły czyn człowieka przeciw zwierzętom zostanie ukarany. Przez cały pobyt zajączka u wróŜki Ŝadne zwierzę, które przybyło do niej, nie skarŜyło się na ludzi. Jakby ludzie przeczuwali, co moŜe im się stać, gdy skrzywdzą zwierzę. WróŜka była zadowolona z poprawy sytuacji między ludźmi i zwierzętami. Jednak szczęście nie mogło trwać wiecznie. Pewnego dnia wróŜka przechadzała się po swoich ogrodach i nagle u swych stóp ujrzała swego nieŜywego przyjaciela - zajączka. Wtedy wpadła w złość. Szybko usnuła bardzo ciemny materiał z Ŝalu, smutku, cierpienia i osamotnienia. Poczekała aŜ wszyscy ludzie zasną, chwyciła wysnuty materiał, wskoczyła na swojego smoka i rozrzuciła materiał po niebie i wróciła na ziemię. Przez 20 dni i 20 nocy na świecie nastała ciemność . Przez te wszystkie dni ludzie czuli jedynie te uczucia, z których usnuty był materiał. Po 20 dniach i nocach wróŜka ściągnęła materiał z nieba, jednak nie na długo, bo po12 godzinach znów wzleciała na swoim smoku, by rozsnuć materiał na zaledwie kilka godzin. Tak powstała noc. Pokazuje ona uczucia wróŜki, których wówczas doznała. A dlaczego noc mamy do dziś? PoniewaŜ wróŜka nadal znajduje w swoim ogródku martwe zwierzęta i codziennie rozsnuwa upleciony dawno temu materiał po niebie na znak swojego cierpienia.
