Wczoraj zostałem posądzony przez kolegę Artura o kradzież jego kurtki.To była dla mnie bardzo przykra sprawa.Artur powiedział ,to ty ukradłeś moją kurtkę,bo nikogo tu wcześniej nie było.Artur-powiedziałem ,jak możesz tak myśleć,to nie ja ,daję ci słowo honoru.Chciałem jeszcze mu wytłumaczyć kilka rzeczy ,ale nie zdążyłem ,bo dostałem pięścią prosto w nos i poleciałem na ławki ,które znajdowały się w szatni.Zakręciło mi się w głowie i straciłem przytomność. Kiedy się ocknąłem to nade mną stał już lekarz z pielęgniarką.Sprawdzali moje ciśnienie,oglądali rozbity nos.Zalecili zrobienie niezbędnych badań. Artur stał z boku ,wystraszony, tą całą sytuacją. Rad nie rad musiałem jechać do szpitala,aby wykonać niezbędne badania.Na szczęcie wyniki okazały się być dobre,ale lekarz uparł się żebym jeszcze pozostał w szpitalu przez dwa dni.Oj pomyślałem sobie,będzie ciężko ,ale trudno nie mam innego wyjścia. Wieczorem dostałem telefon od kolegi Jacka,że kurtkę odnaleziono w sali lekcyjnej.Od razu mi ulżyło. Gdy tak sobie rozmyślałem o całej tej awanturze ,to nagle w drzwiach pojawił się Artur.To było dla mnie ogromne zaskoczenie.Artur powiedział,że nie chciał mi zrobić krzywdy i bardzo mnie przeprasza.Przyjąłem przeprosiny.I od tamtej pory jesteśmy najlepszymi kolegami.
