schareryzuj wiosne ludów w europie

Pojęcie to obejmuje zrywy, rewolucje, powstania i wszelkie inne niepokoje społeczne, jakie przetoczyły się w wymienionym okresie przez niemal wszystkie państwa Europy. Swym zasięgiem Wiosna Ludów nie objęła tylko Wielkiej Brytanii i Rosji wydarzenia w Hiszpanii i Portugalii miały wyraźnie mniejsze znaczenie, niż w innych krajach. Wiosna Ludów była rewolucją o charakterze ogólnoeuropejskim także dlatego, że powstańcom we wszystkich państwach przyświecały podobne idee. Szereg działaczy rewolucyjnych było aktywnych w więcej, niż jednym państwie - na przykład Polacy działali na terenie zaborów Polski, walczyli o niepodległość Węgier i zjednoczenie Włoch. Przyczyny i postulaty Wiosny Ludów Wiosna Ludów była odpowiedzią na konserwatywny porządek polityczny i społeczny ukształtowany na Kongresie Wiedeńskim. Wystąpienia miały charakter obywatelski, narodowy i społeczny. Źródeł Wiosny Ludów należy doszukiwać się w postępującej industrializacji i wiążących się z nią przemianach społecznych, takich jak wzrost znaczenia proletariatu, czyli klasy robotników najemnych. Dodatkowo, w okresie 1846-48 przez Europę przelała się fala nieurodzaju ("zaraza" ziemniaczana, złe plony zboża) i głodu. Chłopi domagali się nadania im ziemi na własność i zniesienia archaicznego prawa pańszczyzny, mieszkańcy miast - godnych warunków życia i pracy, bogatsi mieszczanie - rozszerzenia swobód obywatelskich. Po latach rządów autorytarnych oczekiwano demokratyzacji i dostępu do prawa głosu, poprzez na przykład zniesienie cenzusów majątkowych. Uczestnicy Wiosny Ludów przeciwstawiali obowiązującemu porządkowi dynastycznemu ideę państwa narodowego (władza dla ludu a nie monarchów). Wiązało się to ze wzrostem świadomości narodowej i rozwojem literatury w językach narodowych. Stawiano postulaty dotyczące autonomii lub niepodległości obszarów wcześniej wchodzących w skład wielkich europejskich imperiów.