Afrodyta (mitologia grecka), bogini miłości i piękna, początkowo również płodności, opiekunka małżeństw, a także portów i żeglarzy. Jedno z głównych bóstw greckich, pochodzenia wschodniego (Asztarte). WedługHomera córka Zeusa i Dione, wgedług Hezjoda zrodzona u brzegów Cypru z piany morskiej (greckie afrós), zroszonej krwią okaleczonego Uranosa. Żona Hefajstosa. Matka m.in. Erosa (ze związku z Aresem), Hermafrodyty(z Hermesem), Eneasza (z Anchizesem). Do jej atrybutów należały m.in.: róża, mirt, zając, łabędź i gołąb. Główne ośrodki kultu: Cypr (Pafos, Amathus), wyspa Kytera, góra Eryks na Sycylii, Korynt, Ateny. Na jej cześć obchodzono Afrodyzje. W mitologii rzymskiej utożsamiona z Wenus. Najpiękniejsze wyobrażenia Afrodyty w sztuce starożytnej: Afrodyta z Knidos Praksytelesa, Afrodyta w ogrodachAlkamenesa, Wenus Medycejska, Wenus Watykańska, Wenus Kapitolińska,Wenus z Milo. Również temat nowożytnego malarstwa
Cechy charakteru Afrodyty- podaj przynajmniej 4 przykłady.
Odpowiedź
Dodaj swoją odpowiedź