Konrad Wallenrod, postać Mickiewiczowskiej powieści poetyckiej, jest to bohater romantyczny. Akcja utworu zaczyna się poetyckim opisem Niemna. Walter Alf, jako dziecko został wychowany przez mistrza zakonu krzyżackiego, jego przyjacielem i można by rzec mentorem był Halban, który to zasiał w nim chęć zemsty na zakonie krzyżackim za cierpienie swojego narodu i swej własnej osoby. Zanim jednak Konrad podejmie się walki o wyzwolenie narodu spod władzy zakonu zakochuje się i żeni się z piękną Aldoną. Żyliby pewnie szczęśliwi, ponieważ darzyli się bardzo mocnym uczuciem, gdyby niezasiane w sercu Waltera ziarno nienawiści do zakonu i chęć uwolnienia ukochanego narodu. Opuszcza on ukochaną kobietę i pod imieniem zmarłego hrabi Konrada Wallenroda wstępuje do zakonu krzyżackiego, gdzie wykazuje spore zaangażowanie w bitwach i walkach po stronie swoich prawdziwych wrogów. Zdobywszy zaufanie współbraci zostaje mistrzem zakonu. W między czasie spotyka się z Pustelnicą, czyli Aldoną. Jego miłość do żony ciągle trwa i jest nieszczęśliwy z powodu rozstania. Między wojskami zakonu a Litwinami. Wojska pod dowództwem Waltera Alfa przegrywają walkę i ponoszą wielkie straty, oskarżony o zdradę Konrad zostaje skazany na śmierć. Gdy umiera Walter spada lampa, która jest dla Aldony symbolem i zapewnieniem o śmierci ukochanego, gdy Pustelnica dowiedziała się o śmierci fałszywego mistrza sama umiera. Konrad Wallenrod był rozdarty między miłością do kobiety a miłością do ojczyzny. W tym wypadku przegrała miłość do Aldony, jednak sprawiła ona obojgu zakochanym straszliwy ból. Walter jednak był przekonany, że jego wybór jest słuszny i dzięki poświęceniu jego miłości uratował ojczyznę i utorował drogę do odzyskania wolności. Uważam, że postawa Waltera była słuszna i chociaż szkoda mi, że ukochani nie mogli żyć razem na ziemi, w myśl romantycznej filozofii, połączą się w niebie.
