Przenoszenie dramatów i komedii Szekspira na operową scenę było ulubionym zajęciem kompozytorów od stuleci. Tylko nielicznym jednak z nich udało się stworzyć dzieła, których wartość artystyczna może być porównywalna z genialnymi pierwowzorami poetyckimi. Falstaff Verdiego i Boita (bo jakość tekstu libretta nie jest tu bez znaczenie), z tego punktu widzenia zasługuje na szczególną uwagę. Wesołe kumoszki z Windsoru stanowiące bazę dramaturgiczną libretta, nie są z pewnością najlepszą sztuką Szekspira. Jednakże właśnie ta komedia, wzbogacona przez Boita o pewne szczegóły zaczerpnięte z Henryka IV, okazała się znakomitym materiałem na jedno z najlepszych librett w dziejach opery. Verdi wyposażył ten tekst w muzykę nadzwyczajnej świeżości, fascynującą energią i humorem, pełną melodycznej inwencji, a przecież jest to ostatnie dzieło sędziwego mistrza - Verdi komponując Falstafa miał ponad 80 lat!
Streszczenie, problematyka książki Szekspira "Wesołe kumoszki z Windsoru". Z góry dziękuje ;)
Odpowiedź
Dodaj swoją odpowiedź