Charakterystyka Zenona Wójcika.

Zenek Wójcik jest jednym z bohaterów książki pod tytułem ”Ten Obcy” Ireny Jurgielewiczowej. W czasie gdy toczyła się opowieść, miał on około 14-15 lat. Mieszkał we Wrocławiu z ojcem, matka zmarła wiele lat wcześniej. Zdecydował się na ucieczkę z domu, ponieważ jego ojciec pił alkohol, nie interesował się synem i nie okazywał mu przyjaznych uczuć. Zenek postanowił zmienić coś w swoim życiu i odszukać wuja Antoniego Janicę. Miał nadzieję, że w nowym miejscu znajdzie schronienie i życzliwą opiekę.
Był on chłopcem wysokim, sprawnym fizycznie. Uwagę zwracała szczupła twarz z ładnie zarysowanymi brwiami. Na jego czoło spadały zbyt długie, ciemne włosy.
Bohater powieści był skryty i małomówny. Nawet wobec najbliższych przyjaciół zachowywał się czasem w niemiły sposób, nie opowiadał o swoich przeżyciach. Stanowiło to rodzaj maski – nie chciał przed innymi odkrywać swojego nieszczęścia, jakby wstydził się przeszłości. Pod maską ukrywał się jednak chłopiec wrażliwy, tęskniący za rodzinnym szczęściem. Nie ufał ludziom, nie wiedział jak okazywać uczucia. Nie znosił okrucieństwa wobec zwierząt.
Postępował zgodnie z własnymi przekonaniami i poczuciem honoru, ciężko pracował aby oddać pieniądze Uli.
Zenek był chłopcem upartym i wytrwałym. Nic nie mogło mu przeszkodzić w poszukiwaniu wuja, nie zwracał nawet uwagi na zranioną nogę. Wykazał się odwagą ratując dziecko przed upadkiem z wozu, chociaż sam mógł znaleźć się w niebezpieczeństwie. Nie zawahał się stanąć w obronie Dunaja, obrzucanego kamieniami przez Wiktora i jego kolegów.
Niestety samotna wędrówka ukształtowała jego charakter nie tylko w pozytywny sposób. Zenek nie potrafił przyznać się do błędu. Kiedy został przyłapany na kradzieży jabłek nie przejawiał skruchy, wręcz przeciwnie, namawiał do kradzieży przyjaciół. Przyjmował on pozę dorosłego mężczyzny, który zawsze radzi sobie w życiu i nie ma skrupułów. Z pewnością cechy te rozwinęły się także poprzez naśladowanie ojca i brak opieki, którą zapewniłaby matka.
Z całej „załogi” zajmującej wyspę bohater lektury najbardziej polubił Ulę Zalewską. Chłopiec szybko stał się jej bardzo bliski, wobec niej potrafił być szczery i otwarty. Połączyła ich nawet młodzieńcza miłość.
Postać Zenka zainteresowała mnie ponieważ nie znam nikogo tak pokrzywdzonego przez rodzinę a zrazem tak samodzielnego. Myślę, że potrafiłabym podobnie jak Ula zrozumieć położenie Zenka i spróbować mu pomóc.

Pisałam to, gdy byłam w podstawówce. Dostałam 5.