przystosowanie łosia do terenów podmokłych

Łoś należy do rodziny jeleniowatych i osiąga następujące wymiary: długość ciała wynosi od 2 do 3 m. Wysokość w kłębie nieco ponad 2 m. Masa ciała waha się od 350 do 500kg. Samice są mniejsze od samców. Barwa sierści zależy od pory roku. W sezonie wiosenno - jesiennym barwa jest generalnie kolory rdzawobrązowego. Zimą suknia ciemnieje i wtedy zdecydowanie wyróżnia się jaśniejszy spód ciała, jaśniejsze kończyny oraz zad. Samce - byki nakładają dwa typy poroża: łopaty i badyle. Byka noszącego poroże w formie łopat nazywa się łopataczem. Jest to zdecydowanie rzadsza u nas forma. Byka noszącego poroże w formie badyli (przypominających nieco poroże jelenia) nazywa się badylarzem. W okresie grudnia i stycznia poroże jest co roku zrzucane. Stare osobniki mogą gubić poroże już w listopadzie. Nowe poroże wykształca się wiosną i wczesnym latem. Waga poroża zależy od wieku osobnika: młode wykształcają lżejsze formy, dojrzałe byki cięższe. Generalnie waga pojedynczej tyki waha się od jednego do kilku kilogramów. Łoś jest zwierzęciem stosunkowo długowiecznym, żyje 20 - 25 lat

jest przystosowany morfologiczni,pomocne są długie,smukłe  nogi-badyle