Wiersz ,,Pieśń III' jest złożony z szeregu pytań retorycznych wyrażających zadumę nad życiem przeszłym, przebytą drogą, smutkami i radościami, zachwytem i rozpaczą, które wynikają z wrażliwości podmiotu lirycznego. Wartość tych przeżyć poleda na wspólnocie z odbiorcą, prawdopodobnie ukochaną żoną Natalią, że est ona cały czas z podmiotem lirycznym, na dobre i złe, staje się źródłem spokoju i miłości wyrażonej w końcowym oświadczeniu: ,,Więc ja chciałbym twje serce ocalić od zapomnienia'. W tym omówieniu, czyli peryfrazie, zawarł poeta wyznanie miłości i podziwu. Dzięki temu wiersz jest pełen ciepła i spokoju. Nagromadzeinie pytań retorycznych w szereg wyliczeń nawiązujących do wspólnych przeżyć nadaje pieśni charakter lirycznego rozważania filozoficznego nad istotą szczęścia. Dla postaci mówiącej jest to obecność wiernej, kochającej, mimo trudności i rozstań, kobiety. Dlatego też utwór jest także przykładem liryki miłosnej.
