Sejm miał dominujacą rolę w zakresie regulowania stosunków wewnętrznych w panstwie, m.in. wpływał na skład rządu, decydował o losie projektów ustawodawczych. żasadniczym zadaniem sejmu było uchwalenie Konstytucji. Prace nad projektem Konstytucji trwały 15 miesięcy. 17marca 1921r. uchwalona została Konstytucja marcowa. Została ona oparta na zasadzie suwerenności narodu, postanowiła, że naród będzie sprawował władzę przez wybieralne organy. Władzę ustawodawcza miały sprawować sejm i senat, władzę wykonawczą- prezydent i rząd, a sądowniczą-niezawisłe sądy. Sejm i Senat były wybierane co 5 lat. Instytucje te pełniły rolę reprezentanta całego narodu. Konstytucja marcowa umacniała pozycję Sejmu czyniąc z niego centralny organ w państwie. Po zamachu majowym 1926r. i zmianach w konstytucji kwietniowej rola parlamentu zmalała i został on oddany pod zwierzchnictwo Prezydenta. Czynne prawo wyborcze miały osoby, które ukonczyły 21 lat w przypadku wyborów do sejmu , a 30 lat w przypadku wyborów do Senatu. Bierne prawo wyborcze do Sejmu mieli Ci, którzy ukonczyli 25 lat, zaś do Senatu 40 lat. Parlament odgrywał także ważna rolę jako reprezentacja narodu przyczyniał sie do politycznego scalania kraju i przyspieszał integrację społeczenstwa polskiego. W sejmie brakowało ustabilizowanej większosci, co utrudniało pracę rządu. System demokracji parlamentarnej pomimo swych widocznych słabości stał się dla wszystkich obywateli panstwa polskiego dobra szkoła poczucia odpowiedzialności za losy swego panstwa. Odpowiedzialność ta nie spoczywała tylko na posłach i senatorach ale takze na tych którzy brali czynny udział w wyborach i głosami decydowali o przyszłości II RP.
Demokracja parlamentarna w Polsce w latach 1921-26 Proszę o najważniejsze informacje Krótko i na temat
Odpowiedź
Dodaj swoją odpowiedź