notatka o histori powstania izraela

W czasie II wojny światowej ludność żydowska na terenie żydowskiej siedziby narodowej została zasilona m.in. poprzez cześć oddziałów polskiej armii gen. Andersa. W związku z eskalacją konfliktu między osadnikami a mieszkańcami w 1947 r. Zgromadzenie Ogólne ONZ zdecydowało o podziale Palestyny na dwa państwa: cześć arabską i część żydowską (ok. 56% terytorium). 14 maja 1948 r. proklamowano utworzenie państwa Izrael. Pierwszym prezydentem nowego tworu międzynarodowego został Chain Weizman. Izrael nie został jednak uznany przez utworzoną w 1945 r. Ligę Państw Arabskich. Regularny atak, wspierany przez arabskich mieszkańców oraz Wielką Brytanię, został zatrzymany przez siły żydowskie. Powszechne zaangażowanie społeczne (np. czynny udział kobiet w wojnie) doprowadziły do zawarcia szeregu rozejmów do roku 1949 r. Niebanalny wkład w dyplomatyczny sukces miał sam ONZ. W wyniku działań wojennych Izrael zwiększył swoje terytorium o 1/3 stanu początkowego. Zajął również miasto Jerozolimę i mimo sprzeciwu ONZ ogłosił ją stolicą państwa. Młode państwo uzyskało początkowo wsparcie ZSRR na arenie międzynarodowej. Z czasem orientacja polityczna skierowała się bardziej na państwa zachodnie. Pierwszym podmiotem, który uznał Izrael były Stany Zjednoczone, w których Żydzi stanowili ponad dziesięciomilionową mniejszość etniczną.