wielkość charakteryzująca materiały pod względem przewodnictwa elektrycznego. Rezystywność jest zazwyczaj oznaczana jako ρ (mała grecka litera rho). Jednostką rezystywności w układzie SI jest om⋅metr (Ω·m).
Rezystywność inaczej opór właściwy. Jednostką rezystywności jest Ω⋅mΩ⋅m. Wartość 1Ω⋅m1Ω⋅m mówi jaki opór (rezystancję) ma przewodnik o długości 1 metra i polu powierzchni przekroju 1m21m2. Rezystywność jest wartością stałą charakteryzującą dany materiał, przyjmuje różne wartości dla różnych materiałów. Do określenia rezystywności używa się symbolu ϱϱ (ro). Należy podkreślić, że rezystywność i rezystancja to dwa różne pojęcia, ściśle ze sobą powiązane jednak różne. Nie należy mylić pojęć rezystywność (opór właściwy) z rezystancją (opór elektryczny). Zależność między rezystancją i rezystywnością określa się wzorem: ϱ=R⋅Slϱ=R⋅Sl gdzie: ϱϱ – rezystywność (opór właściwy) [Ω⋅mΩ⋅m], RR – rezystancja (opór elektryczny) [ΩΩ], SS – pole powierzchni przekroju rozpatrywanego ciała stałego [m2m2], ll – długość rozpatrywanego ciała stałego [m]. Wzór ten odnosi się do materiałów spełniających prawo Ohma. Odwrotnością rezystywności jest konduktywność. Pojęcie konduktywności jest dość intuicyjne, im większa konduktancja tym dany element lepiej przewodzi prąd, im mniejsza konduktywność tym dane ciało gorzej przewodzi prąd. Dokładnie odwrotnie jest w przypadku rezystywności, im większa rezystywność tym ciało gorzej przewodzi prąd. Ciała stałe można podzielić na trzy grupy: - przewodniki - rezystywności od 10−610−6 do 10−8Ω⋅m10−8Ω⋅m, - półprzewodniki – rezystywność od 108108 do 10−6Ω⋅m10−6Ω⋅m, - izolatory (dielektryki) – rezystywność od 108Ω⋅m108Ω⋅m.