Pewnego dnia nie wiadomo skąd w kołysce przed szpitalem leżał mały chłopczyk, wiadomo było tylko że nazywa się Jezus. Gdy gwiazdy świeciły na nibie, a jedna z nich naprawdę bardzo mocno błyszczała na wiczornym niebie w szpitalu pojawił się kierowca samochodu, który zagapił się na ową gwiazdę. Wypadek nie był groźny, ale mimo to do szpitala przyjechała żona, wujek, stryj i siostrzeniec pacjenta. Żona Dawida zatrzymała się w miejscu gdzie leżały noworodki i jej wzrok przykuł chłopiec o imieniu Jezus. Jezus też spoglądał na Marię i patrzyli tak przez moment na siebie. W pewnym momencie do kobiety podeszła pielęgniarka i powiedziała że chłopca znaleziono w kołysce i że czekają na kogoś kto go zaadoptuje, Maria uśmiechnęła się przytuliła pielęgniarkę i polciała do męża. Miesiąc później Jezus leżał w kołysce, którą własnorecznie przygotował Dawid, MAryja spoglądała na Jezuska, gdy do drzi zadzwonił dzwonek. W drzwiach stał Kacper, Mateusz i Bartek (wujek, stryj i siostrzeniec) z ładnie zapakowanymi prezentami dla chłopczyka.
