Borowik szlachetny Kapelusz Średnicy 6–15 cm. Za młodu kulisty, potem stopniowo rozpościerający się, bladoróżowy do czerwonobrązowego. Rurki Za młodu bladożółte, później cytrynowożółte, z wiekiem oliwkowożółte, przyrośnięte do trzonu. Trzon Maczugowaty, początkowo wybrzuszony, potem walcowaty, cytrynowożółty, u podstawy z czerwonawym zabarwieniem. Pokryty jest delikatną siateczką. Miąższ jędrny, bladożółty, lub cytrynowożółty. Zapach słaby, smak łagodny.
Gąska zielonka (Tricholoma equestre ) Kapelusz: żółtozielonkawy, może mieć oliwkowy, brązowy lub ochrowy odcień; powierzchnia włóknista, może byc popękana na brązowo-rude łuseczki, sucha, wilgotna nieco lepka; 40-80(120) mm średnicy; młody półkulisty, potem rozpostarty, czasem z tępym garbkiem, brzeg początkowo podwinięty, z wiekiem pofałdowany. Blaszki: siarkowożółte; wąsko przyrośnięte lub wykrojone ząbkiem. Trzon: zazwyczaj prawie cały zagłębiony w podłożu; jaśniejszy od kapelusza, siarkowożółty; 30-90 x 10-20 mm; walcowaty; powierzchnia gładka lub z kosmkami; pełny. Miąższ: białawy do bladożółtego, niezmienny; smak łagodny; zapach świeżej mąki. Występowanie: Gatunek pospolity. Owocniki wyrastają pojedynczo lub w grupach od września do późnej jesieni. Zwykle w lasach iglastych na piasku, ale też w lasach liściastych i na trawiastych skrajach lasów. W okolicach Pasma Podhalańskiego rzadki (raz udało mi się znajeźć te grzyby zdala od lasu) Spożywanie: Smaczny i poszukiwany grzyb jadalny. Uwagi: Gąska zielonka ma dość charakterystyczny wygląd i trudno ją pomylić z innymi gatunkami. Inne gąskowate o żółtych blaszkach to: dość podobna ale posiadająca bardzo intensywny, odrażający zapach gąska siarkowa (Tricholoma sulphureum) i rycerzyk czerwonozłoty (Tricholomopsis rutilans) który ma czerwone łuseczki na kapeluszu i trzonie, jest większy i wyrasta na drewnie iglastych. (gatunek ginący warto go oszczędzić)