W swoim życiu kieruję się różnymi postawami i cechami charakteru. Jednak gdybym miała wybrać swój typ osobowości, to zdecydowanie wybrałabym typ społeczny, ponieważ lubię przebywać wśród ludzi i często jestem zaangażowan w sprawy, które kojarzą się z bezinteresowną pomocą. Ten typ osobowości jest mi najblizszy i w tej chwili podam kilka argumentw, aby udowodnić, iż teza, którą zamiesciłam jest właściwa. Pierwszym argumentem jest fakt, iż pomagam bezinteresownie starszej sąsiadce. Często robię jej niezbędne zakupy, przynoszę z apteki lekarstwa. Dotrzymuję towarzystwa i staram się rozweselić staruszkę. Dbam o jej nastrój i zdrowie, chociaż w tym momencie moglabym pójść do kina czy na spacer. Jednak ten czas wolę przeznaczyć na pomoc drugiej osobie. Kolejnym argumentem jest moje uczestnictwo w akcjach charytatywnych. Zawsze, kiedy jest tylko możliwość, to zbieram fundusze na drogą aparaturę, która jest niezbędna do prawidłowego funkcjonowania dziecka. Zależy mi, aby polskie dzieci miały możliwość normalnego życia i rozwoju. Niestety, ale służba zdrowia nie ma odpowiednich środków, aby zapewnić wszystkim dzieciom bezpieczeństwo i pomoc, dlatego angażuję się w tego typu akcje. Następnym argumentem jest to, iż rozwieszam ulotki, które informują młodzież jakie są konsekwencje nadużywania alkoholu, palenia papierosów. Ulotki robię samodzelnie w domu. Potem, w miejcach do tego przeznaczonych rozwieszam je, aby młodzi ludzie mogli zapoznać się ze zgubnymi wpływami nałogów. Zalezy mi na tym, aby nasza młodzież była zdrowa i silna. Uwazam, że jestem typem społecznika, gdyż pomagam mojej kolezance w lekcjach. Często w moim domu omawiamy wiersze bądż lektury, które są dla niej niejasne. Chętnie tłumaczę zawiłości tematu. Nie oczekuję od niej w zamian korzyści materialnych, ponieważ robię to, bo lubię pomagać innym ludziom. Cieszę się jeśli koleżanka ma w szkole dobre oceny. To jest dla mnie najlepsza zapłata. Sądzę, iż jestem typem społecznika, ponieważ sprawy osób niepelnosprawnych leżą mi na sercu. Często jestem gościem w placówkach gdzie przebywają ludzie upośledzeni fizycznie. W takich momentach rozmawiam z nimi, podnoszę na duchu. Jeżeli jestem w stanie, to pomagam w zorganizowaniu odpowiedniego sprzętu. Moje wizyty u osób niepelnosprawnych sprawiają im radość, a i ja mam satysfakcję, że mogę komuś pomóc. Moim zdanim jestem typem spolecznika, gdyż często angażuję się w sprawy, które dotyczą ludzi i ich problemów, a to co robię wynika z potrzeby serca, a nie spraw materialnych. Nawet wlasne sprawy odkładam na potem, aby komuś pomóc. To świadczy o typie społecznika. A w swoich argumentach potwierdziłam tezę, którą zamiesciłam na wstępie.
