Przez ponad 45 lat służyła ubogim, chorym sierotom i umierającym w Indiach. Już w latach siedemdziesiątych była znana na świecie jako adwokat biednych i bezbronnych. O jej życiu i działalności powstawały liczne filmy i książki. W 1979 roku otrzymała Pokojową Nagrodę Nobla, natomiast rok później najwyższe indyjskie odznaczenie państwowe – order Bharat Ratna – za pracę humanitarną. Misjonarki Miłości systematycznie rozwijały się i w roku jej śmierci (1997) obsługiwały 610 misji w 123 krajach (hospicja, domy dla zarażonych HIV/AIDS, trądem i gruźlicą, jadłodajnie, programy wspierające dzieci i rodziny, domy dziecka i szkoły).
Matka Tersa z Kalkuty(urodzona 26 sierpnia 1910 roku w Skopje)- zakonnica, założyciela zgromadzenia Misjonarek Miłości. Po śmierci ojca matka wychowała ją w wierze katolickiej. W wieku 12 lat postanowiła poświecić się Bogu. Sześc lat później wstąpiła do Instytutu Błogosławionej Dziewicy Maryi. Następnie została misjonarką. 10 września 1946r. Matka Teresa została poproszona o opuszczenie klasztoru i stworzenie nowgo stowarzyszenia oddanego pomocy ubogim ludziom. Jednak prace z ubogimi Matka Teresa rozpoczęła dopiero w 1948r. Zamieniła habit na bawełniane sari z niebieską obwódką. Założyła szkołę w Motijhil, rozpoczęła pomaganie ubogim i głodującym. 7 października 1950 roku Matka Teresa dostała pozwolenie z Watykanu na założenie zgromadzenia diecezjalnego, które później stało się zgromadzeniem Misjonarek Miłości. W 1952r. Matka Teresa otworzyła swój dom dla umierających. Ludzie trafiający tam dostawali pomoc medyczną i mogli tam umrzeć z godnością. Matka Teresa zmarła 5 września 1997r. Po śmierci Matki Teresy z Kalkuty Stolica Apostolska rozpoczęła proces jej beatyfikacji. Została beatyfikowana 19 października 2003r. przez Jana Pawła II. Matka Teresa oddała się cała Bogu i ludziom chorym. Kochała każdego człowieka, dbała o niego nie pozwalając aby stała mu sie krzywda. Przez swoje wyczyny pokazywała miłość do bliźniego i do swojej pracy.
