referat-szlaki turystyczne w Azji

Szlak turystyczny – trasa wycieczkowa oznaczona specjalnymi symbolami wyznaczającymi jej przebieg i ułatwiającymi odnalezienie właściwej drogi. Szlaki dzielą się na: szlaki piesze (górskie i nizinne) szlaki rowerowe (górskie i nizinne) szlaki wodne (żeglarskie i kajakowe) szlaki jeździeckie (górskie i nizinne) szlaki narciarskie (górskie i nizinne) szlaki historyczne szlaki przyrodnicze szlaki motorowe (trasy krajoznawcze) szlaki pielgrzymkowe inne szlaki turystyczne. Ponadto pośród szlaków pieszych, oprócz podstawowych szlaków turystycznych, wyróżnia się szlaki spacerowe, szlaki dojściowe i ścieżki dydaktyczne (np. przyrodnicze, historyczne). Szlaki rowerowe nie są drogami rowerowymi w rozumieniu Ustawy "Prawo o ruchu drogowym" W Polsce przyjęte jest oznaczanie szlaku pieszego za pomocą trzech przylegających do siebie poziomych pasków, umieszczanych na drzewach, murach, skałach itp. Dwa zewnętrzne paski są barwy białej, natomiast środkowy jest wypełniony czarną, czerwoną, niebieską, zieloną czy żółtą farbą. Podstawowy znak ma wymiary 9×15 cm. Kolor, którym oznaczony jest szlak nie ma związku z trudnością szlaku dla turysty pieszego, w przeciwieństwie do oznaczeń szlaków narciarskich – gdzie kolor określa stopień trudności trasy narciarskiej. szlak główny jest zawsze oznaczony kolorem czerwonym np. Główny Szlak Beskidzki, Główny Szlak Sudecki, Główny Szlak Gór Świętokrzyskich, Szlak Orlich Gniazd na Wyżynie Krakowsko-Częstochowskiej, Szlak Okolic Łodzi Szlak główny zwykle jest poprowadzony przez najbardziej spektakularne a jednocześnie najciekawsze krajobrazowo i przyrodniczo miejsca danego regionu (w górach zwykle przez najwyższe kulminacje danego pasma). Na pewno nie obejmuje jednak wszystkich wartych zobaczenia atrakcji w danym regionie gdyż jest to niemożliwe. Często do bardzo interesujących miejsc nie są poprowadzone w ogóle szlaki turystyczne. Kolor czerwony oznacza też inne szlaki biegnące w danym terenie niekoniecznie będące szlakiem głównym. kolor niebieski wyznacza szlaki pokonujące duże odległości – dalekobieżne. W Beskidach są to zwykle szlaki idące wzdłuż głównego wododziału karpackiego, którym jest poprowadzona granica państwowa kolorem zielonym i żółtym znakuje się krótkie szlaki łączące, czasami też dojściowe. kolor czarny wyznacza krótki szlak dojściowy – do jakiegoś miejsca, którym poprowadzenie szlaku dalekobieżnego byłoby nieciekawe, niekorzystne lub niemożliwe.   widnieje 6 kolorów szlaków: C — czerwony, N — niebieski, Z — zielony, Ż — żółty S — czarny (sadza) B — biały   Główny Szlak Beskidzki im. Kazimierza Sosnowskiego Główny Szlak Gór Świętokrzyskich Główny Szlak Sudecki im. Mieczysława Orłowicza Europejski długodystansowy szlak pieszy E3 Szlak Nadmorski Mały Szlak Beskidzki Podwarszawski Szlak Okrężny Szlak architektury drewnianej Szlak martyrologii Szlak Orlich Gniazd Szlak Warowni Jurajskich Szlak Zamków Gotyckich Szlak Zamków Piastowskich Szlak Piastowski Droga św. Jakuba Szlak Romański Szlak cysterski Szlak Tatarski – Duży , Mały