nie znam cytatów z ćwiczeń ale mam to moze sie przyda ! Na początku mojej pracy chciałbym zwrócić uwagę na fakt że „radość tworzenia” u wielu artystów była „piekłem tworzenia”. Nie zawsze wszak pisarz jest zadowolony ze swego szczególnego daru. Przyjmuję jednak że „ból tworzenia” owocował w rezultacie w satysfakcję z napisania dzieła, przez co można uważać że cierpienie ma tu coś wspólnego z radością i spełnieniem. Gdyby było inaczej po cóż artysta zajmowałby się pisaniem? Twierdzenie to nasunęło mi się po przeczytaniu kilku wierszy Tadeusza Różewicza. Artysta dowodzi że jego poezja niczego nie tłumaczy, stała się reliktem poprzedniej epoki, nie ma w niej radości. Pisanie przynosi mu ulgę, lecz radością nie jest. Inne stanowisko obejmuje Jan Kochanowski. Przypominają mi się jego fraszki i pieśni. Na przykład „Pieść X” z cyklu „Księgi pierwsze".
