Kochana Julio! Czytałam Twój wcześniejszy list kilkakrotnie, długo myślałam nad sensem życia, nad zjawiskiem jakim jest śmierć. Patrząc w smutne szare niebo zastanawiałam się dlaczego tak musi być? Moje myśli kłębiły się bez końca. Takie jest życie, ludzie rodzą się i odchodzą. Musimy się z tym pogodzić, mimo tego, że serce nam pęka. Śmierć tak jak narodziny jest naturalnym elementem życia, mimo wszystko musimy to zaakceptować, wierzyć, że istnieje jakiś drugi świat i że spotkamy tam bliskie nam osoby. Julio mam nadzieję, że to co napisałam nakłoni Cię do głębszych, pozytywnych refleksji. Już za dwa tygodnie się widzimy, porozmawiamy przy kubku ciepłego kakao i tabliczce czekolady. Twoja Ania PS Kochana jesteś cudowna i silna poradzisz sobie! Możesz coś jeszcze dodać do tego listu lub go trochę przerobić, przez brak czasu nie mogłam go napisać obszerniej. :)
