Przedstaw jak wyglądała nauka w szkole w Owczarach. ( lektura Syzyfowe prace)

W wielu lekturach przedstawiane są wewnętrzne przemiany bohaterów - zarówno te pozytywne jak i negatywne. Taką też metamorfozę przeszedł Marcin Borowicz - jeden z chłopców opisanych na kartach powieści Stefana Żeromskiego pt.: "Syzyfowe prace". Pochodził ze zubożałej szlachty. Mieszkał z rodzicami w dzierżawionym gospodarstwie we wsi Gawronki. Miał szczęśliwe dzieciństwo, gdyż otoczony był miłością oraz czułą opieka bliskich. W wieku ośmiu lat poszedł do szkoły w Owczarach, a po jej ukończeniu rozpoczął naukę w Klerykowie, gdzie znajdowało się gimnazjum. Marcin był wówczas muskularnym chłopcem o twarzy, po której widać było jego rozumność i sympatię. Jego oczy były czarne i błyszczące, a włosy ciemne i krótko przystrzyżone. Zawsze wyglądał elegancko, schludnie, stosownie do okazji. Podczas pobytu w szkole przywdziewał obowiązujący strój, w którym również prezentował się nienagannie. Bohater z jednej strony był niezwykle wesoły, pogodny, żądny przygód, ale z drugiej z lekka nieśmiały, przwiązany do matki i zdolny do poświęceń. Cechowala go bezkonfliktowość, otwartość oraz oddanie i wierność przyjaciołom. Nie dopuścił, by Andrzeja Radka wyrzucono ze szkoły, ponieważ ten wcześniej okazał mu dobroć, zrozumienie, co było dla niego wyrazem wielkiej sympatii, dlatego też odczuwał chęć odwdzięczenia się. Przez długi czas po śmierci ukochanej matki Heleny nie mógł ustabilizować uczuć. Szukał kogoś, komu mógłby zaufać i obdarzyć go miłością. Taką osobą stałą się dla niego Anna Stogowska zwana "Birutą". Platoniczny związek tych dwojga, nie do końca zadowalał Marcina, ponieważ chciał on się bardziej zaangażować. Podczas nauki w szkole poddanej rusyfikacji pod wpływem zachowań przyjaciół i nauczycieli zmienił swój stosunek do nauki oraz odkrył w sobie wilekiego ducha patriotyzmu. Początkowo jednak zafascynowany ideami i zwyczajami pochodzącymi z carskiej Rosji godził się na całkowitą zmianę systemu. Nie zauważał krzywdy, jaką wyrządzano jemu i pozostałym uczniom. Brał udział w zajęciach dodatkowych, a także zaczął czytać i osobiście analizować literaturę i poezję powszechną, choć przede wszystkim jednak rosyjską. Obdarzony był ogromną ambicją, co potęgowało jego zaangażowanie. Po pewnym czasie widząc opór ze strony kolegów na traktowanie ich przez zaborców radykalnie odrzucił wcześneijsze poglądy i pokochał wszystko, co polskie. Zrozumiał swoje postępowanie, przez co poczuł do siebie żal. Wstydził się ówczesnych przekonań, doznał jednak wybaczenia ze strony bliskich, bo to dzięki Andrzejowi Radkowi i Bernardowi Zygierowi został obrońcą Polski i Polaków. Odczuł miłość oraz przywiązanie do ojczyzny, będącej w trudej sytuacji politycznej, więc tym bardziej starał się zachować jej przejawy. Osobiście zaimponowała mi postawa Marcina i jego życiowe wybory, myślę, że mógłbym się z nim zaprzyjaźnić, ponieważ cenię osoby, które umieją sobie poradzić z problemami jednocześnie ufając innym.