Herkules idąc małym laskiem, usłyszał szloch i płacz, więc niezwlekając długo podszedł. Mały chłopiec z głową w kolanach płakał żałośnie, a na jego skórze widniały śiniaki. - Może ci pomóc? - Zapytał Herkules. - He.. He... Herkules?! Skąd ty się tu wziąłeś!? - Mały chłopiec prędko przestał płakać, stając na równe nogi. - Pobili mnie koledzy, a ja jestem zbyt słaby, żeby ich pokonać... Pomóż mi! - Herkules po tych słowach zamachnął się swoją maczugą, rozwalając potężny głaz na kilkanaście części - mniejszych i większych. - Podnoś je codziennie - Przykazał. - Coraz cięższe, w końcu pokonasz swoich oprawców. - Mały chłopiec, którego imie brzmiało Pudżan, pożegnał się z Herkulesem i zaczął ćwiczyć. Do dziś chodzą słuchy, że Pudżan nie tylko pokonał oprawców, ale zdobył pierwsze miejsce na olimpiadzie, a jego ciało przypominało Herkulesa...
